Happy New Year; my journey back to Holland: Udaipur- Pushkar - Delhi - Moscow - Amsterdam

1 januari 2014 - Udaipur, India

1 januari; Ik was alweer op tijd wakker. Ontbijtje bij Pap’s Juice samen met Rajesh (kunstenaar). Toen we daar zaten, kwam Claire ook nog langs. Heerlijk die muesli bij Pap’s juice! Daarna even mijn broek gewassen in mijn oude guesthouse. Daar kan ik hem buiten te drogen hangen. In het hotel van Dev niet. Toen ik mijn reisverhaal on line ging zetten daar, kreeg ik weer chai en … ontbijt… Uit beleefdheid heb ik het opgegeten. Maar ik zat al zo vol…
Om 14.00 ging ik met Rajesh naar Tiger Lake. Achter op de brommer. Half uurtje. Wat is Tiger Lake mooi! Onderweg nog even foto gemaakt van Monsoon Palace. De leider had een aantal paleizen. Deze was voor tijdens de monsoon periode. Op de terugweg ben ik afgezet bij Shashi (cookingclass) waar ik ook weer voorzien werd van eten. Heerlijk. En ook gezellig, want haar zoon en vrienden waren er. Daar heb ik nog een stamper gekocht. Toen werd ik door haar zoon weer afgezet in het centrum. Ik was erg moe en had t erg koud. In het hotel heb ik nog even op bed gelegen totdat het tijd was iedereen gedag te zeggen. Toen ik nog een beeldje ging halen bij de oude man, kreeg ik hem gratis. Zo lief! Ik wil helemaal niet weg. Iedereen is hier zo aardig. Op de rooftop heb ik met Rosie, Dev, Claire, Krishna en nog een vrouw genoten van het uitzicht voordat ik door Dev in de tuktuk van Sjakir (hij bracht mij vorig jaar met John naar Tiger Lake) werd gezet. Er gingen nog twee vrienden van hem mee. Toen we bij het station waren, hebben we nog even gezellig lopen kletsen voordat mijn trein ging. Ik viel al in slaap voordat we vertrokken. Werd dus na een half uur wakker gemaakt om mijn ticket te laten zien. Daarna probeerde ik weer te slapen, maar nee…. Een snurker in mijn coupe. Gelukkig was ik zo moe, dat ik al snel in slaap viel.

 

2 januari: Om 3.20 ging mijn wekker. En ja… hoe weet je nu of je in Ajmer bent?? Tis donker, ze roepen niets om. Dan maar vragen aan de mensen die ook opstaan (dat waren er niet veel). Uitgestapt, met mijn rugzak op wezen plassen (die wil je hier namelijk niet op de grond zetten), met de tuktuk naar het busstation gebracht en een chai van de man gekregen. Om 4.30 de bus naar Pushkar in gegaan. Om 4.00 de bus uit. Weer chai gedronken rond een kampvuurtje met wat Indiase mensen. Wat was het koud zeg! Iedereen heeft hier dekens om zich heen in plaats van jassen aan. Ik had geen dekentje… Ik was trouwens ook de enige blanke. Om 7.00 maar eens opgestaan om naar mijn guesthouse te lopen. Toen was het eindelijk een beetje licht. Ik durfde eerst niet naar binnen bij Bharatpur palace. Er stond een koe midden in de hal… Toen ik er uiteindelijk langs durfde en op de deur klopte: ‘Hi Jolanda!’ En ik kreeg een kamer waar ik ff lekker kon slapen.
 Jammer dat internet niet werkte. Mijn telefoon werkt dus niet meer op wifi L.
Op tijd weer wakker en gedoucht. Shit, de knop vergeten, dus geen warm water. Even rondje gelopen totdat ik bij sunsetcafe een Amerikaan Harmit tegenkwam waarmee ik in zijn jeep naar de heuvel gereden ben en die beklommen heb. Bovenaan bij de tempel even heerlijk genoten van het uitzicht. Daarna wezen shoppen, eten bij Ravi die Raju uit Udaipur weer kent.
Toen ik de taxi ging boeken kwam ik een jongen uit Noorwegen tegen. Hij zou na 10 minuten terug zijn bij sunset, maar ik kwam Harmit tegen en heb hem niet meer gezien. Ik ben niet zo lang bij hun gebleven, want ze zaten allemaal aan de ‘special lassies’… Toen kwam ik Nikki (van de winkel naast mijn guesthouse) tegen. Een bakkie koffie gedaan en uiteindelijk ook pizza gegeten. Gezellig! Daarna was ik te moe om nog naar Lake view te gaan, dus ging ik maar naar bed. Om 1.10 werd ik wakker. Shit… Mijn taxi zou er om 1.00 uur zijn. Zou hij er dan niet zijn? Of al weg zijn? Ik naar buiten gerend en hij was er nog! En ik was op tijd op het station waar ik natuurlijk weer een chai heb gedronken. Toch best lekker als het zo koud is. Een Moslim familie die op het perron wachtte op dezelfde trein, zat ook in dezelfde coupe. Ik kreeg chips, eten etc. En natuurlijk moest ik nog even op de foto. Deze trein was echt super warm. ’s Ochtends werd ik wakker van de chai man. Uit mijn bed gekropen en beneden op de bank gezeten met vier mannen tegenover mij…

 

3 januari:
De trein bleef vlak voor het perron stil staan. Ik kwam rond een uur of 11 dus aan. Met de metro naar New Delhi train station waar Sumit op mijn zou staan wachten. Hij zou om 8/9 uur aankomen. Hopen dat hij er dus nog was. Ik heb drie uur in het zonnetje gezeten, maar hij was er niet. Toen vroeg ik aan een jongen die ook al drie uur aan het wachten was waar ik mijn tas kon achterlaten voor deze dag. Hij liep wel met mij mee, want hij was ook al 3 uur aan het wachten. Uiteindelijk besloten wij samen Delhi te gaan bekijken. Maar hij moest eerst zijn tas naar zijn huis brengen. Toen hebben we een heerlijke lunch bij de bakker gehaald en dat op het balkon ophgehaald. Daar kon ik even op facebook, maar mijn telefoon kan dus echt niet meer op wifi L. Jammer genoeg kreeg ik hoofdpijn en mocht ik even een tukkie doen. Toen ik daarna voorstelde om even wat te drinken, hebben we bij hem thuis wat gedronken voordat hij mij op de brommer naar het station bracht. Hij reed als een gek. Hij wist ook de weg niet… Hij steeds maar vragen aan tuktuks. File… Overal tussendoor. En uiteindelijk gebeurde dus ook wat niet uit kon blijven. We werden aangereden. Gelukkig was er weinig met ons aan de hand. Blauwe plek op mijn arm en hij een zere voet. De brommer startte alleen ook niet meer.. En ik was al laat.. De andere partij was erg boos. Wij waren degene die namelijk een stukje naar rechts gingen op de weg, terwijl de ander ons aan het inhalen was. Maar toen de brommer weer startte is hij snel weggereden en greep de ander net mis aan mijn tas en kwam ik toch nog redelijk op tijd op het station. Maar … waar was mijn tas? Niet op perron 1, maar op perron 16. Wat een eind lopen.
Ik besloot vanaf daar met de metro naar het vliegveld te gaan. Gelukkig was ik net op tijd en kon ik, na hem uitgezwaaid te hebben, zo de super luxe metro in springen. Inchecken was zo’n 1,5 uur van te voren. Jammer genoeg voor deze vlucht geen windowseat. Ik zat naast een oude Russische vrouw met een dikke winterjas aan, die vanzelf aannam dat de armleuning en een deel eroverheen van haar was. Ik ben gewoon blijven zitten. Ik kon moeilijk nog meer opzij. Dan zat ik op schoot bij de Indiase jongen naast mij. Die was gelukkig wel aardig. Heb weinig met hem gepraat, want heb veel geslapen. Tijdens opstijgen lag ik al te slapen.
Op Moskou hebben we gezellig wat rondgelopen, naar de burger King geweest en gelachen. Toen hij in zijn vliegtuig naar LA stapte, moest ik nog 11 uur overbruggen. Hij kwam nog even snel teruggerend toen hij ging boarden: wat is jouw naam eigenlijk? Hahaha.
Daarna had ik ook weer geen internet, maar ook niet de fut om mijn verslag te typen, Spaans te lezen of mijn boek of magazine te lezen. Dus alles heb ik dus voor niets meegenomen. Echt geen tijd gehad om een van deze boeken ook maar open te slaan.
Veel proberen te lezen, want van dit vliegveld wordt je echt niet vrolijk. De wc’s zijn ranzig, mensen zeggen geen sorry als ze met hun koffer over je voet rijden, ze zeggen geen hallo als je de winkel binnen komt, ze doen absoluut geen moeite om Engels te spreken. Ze spreken gewoon terug in Russich. Zelfs als je wat van ze wilt kopen.
Om 20.29 stond er nog steeds niet op het bord waar ik moest boarden.  Pas om 20.50 wist ik mijn gate nummer. Wat is het dan zwaar om nog 20 minuten te wachten op zo’n stoeltje. En dan nog 3o minuten extra omdat we vertraging hadden. Ik ging als een zombie het vliegtuig in. Ben alleen wakker geworden toen ze met eten en drinken langs kamen. Om 23.00 ofzo kwam ik aan in Amsterdam en stonden mijn ouders klaar om mij op te vangen en thuis af te zetten. Kapot ben ik… Maar heb wel een ontzettend mooie vakantie gehad.

Pap en mam, volgend jaar december neem ik jullie mee!

 

Ik zal vast nog het een en ander vergeten zijn te vermelden. Maar van de ene hoor ik dat ze genieten van mijn lange verhalen en van anderen hoor ik dat de korte verhalen weer leuker zijn om te lezen…

Hoop dat jullie hebben genoten. India is echt een aanrader!

Xx

Iedereen een Happy New Year!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s