India kerstdiner dec 2013

Zaterdag 21 december weer heerlijk vroeg uit de veren om 20 km te wandelen met Natalie. Gelukkig was ik vrijdag op tijd terug van een gezellig bootfeestje en was het ook nog eens droog, zodat we de 20 km in ongeveer 4 uur hebben gelopen. Was erg gezellig. Daarna mijn huisje gezogen om vervolgens om drie uur naar het Zwanenmeer te gaan. Wat was dat geweldig zeg! Jacqueline en ik hebben genoten van de voorstelling! Daarna nog even bij Harold bij ‘Aan tafel’ gegeten om vervolgens nog heerlijk onder de douche te gaan voordat Mike mij naar Schiphol bracht! Doei koud en regenachtig Nederland. Een echt lekkere reis heb ik niet gehad. De vlucht van Amsterdam (23.40) naar Moskou (lokale tijd 5.50) met Aeroflot was op zich wel gezellig. Een Russin, een Indiase jongen Rohan (studeert aan Nijerode – hoe schrijf ik dit) en ik. Allemaal alleen op reis. Maar… die Rus deed niet mee in het gesprek; sprak geen Engels. Rohan en ik moesten dezelfde aansluitende vlucht hebben. Niets aansluitends aan, want we moesten 10 uur wachten. ‘Heerlijk’ geslapen op vier stoeltjes – ja,ja, zonder leuningen! – op een rij. Elke paar minuten wakker van de announcements, mensen die bij die gate moesten instappen etc. Maar toch nog even bij elkaar een klein uurtje geslapen. Wel fijn ook dat ik gewoon naar de wc kon en mijn grote tas met souvenirs bij Rohan kon laten staan. Eenmaal bij de gate aangekomen: 1,5 uur vertraging…. Wat gaan we nou weer doen? Koffie halen: “Only Roebels…” Dan maar naar de Burger King/Mac! Wij vragen aan Russische vrouwen. Antwoord: “No English.” Nouja… Je kunt toch wel even wijzen waar de Burger King is?! Uiteindelijk maar gevraagd aan een man die er niet Russisch uit zag en we kregen meteen antwoord. Misschien had het beter geweest er niet heen te gaan, want het was echt niet lekker. Maar ja, we hebben wel een grote plaats gevonden waar we op de grond kunnen slapen. Weer even een klein half uurtje geslapen voordat we naar de gate liepen. Announcement: gate change. Wij dus naar de andere gate… Nee hoor, geen gate change. We zullen het wel verkeerd gehoord hebben, want wij waren de enige die daarheen waren gelopen (met m’n retezware tas met souvenirs). Na 12 uur, volgde de volgende vlucht. Ik zat naast een wat rare vent. Later werd ik er zelfs ziek van. Kotszakje gehaald en niets gegeten. Bleek hij dus zijn hele fles wodka leeg te hebben gezopen in het vliegtuig. Ik ben toen – hij was zo dronken dat hij er niets van snapte – maar naar een lege stoel gegaan. Toevallig was er eentje leeg naast Rohan. Die zat mij gelukkig niet wazig aan te kijken en ook niet met zijn handen bij zijn kruis. Eenmaal wat eten halen bij de steward die meteen vroeg hoe het met mij ging. Nou, niets aan de hand! Want ik zat niet meer in die stank van die Indiase man die al 20 jaar in Rusland woont. Aangekomen in Delhi had die vlucht ook nog vertraging. Toen ik er in zat konden we ook niet meteen vertrekken. Maar al snel na 10 minuten gingen we wel. Ondanks dat je niet eens de strepen op de landingsbaan kon zien. Daar ging ik dan om een uur of 6.00 in het propeller vliegtuigje naar Udaipur! Natuurlijk ging het daar ook nog fout. Mijn Indiase simkaart doet het niet meer, mijn telefoon laadt niet meer op, die vriend van mij had een vage reden dat hij mij niet op kwam halen en met mijn bankpassen kon ik geen geld opnemen. Door euro’s te hebben omgewisseld voor een paar roepies, heb ik een taxi naar Udaipur kunnen betalen. Daar was het meteen gezellig. Neelam + zoon en Vicky van mijn guesthouse, eigenaren van de armbanden winkel, Mukesh van de kledingwinkel, Dev van het andere hotel/restaurant, Rakesh van Cool Café en ga zo maar ff door. Met Dev wezen lunchen en naar de Bollywood movie gegaan: Dhoom 3. Tussendoor even twee keer kort weggevallen, want heb 2 nachten overgeslagen. Op de terugweg hield ik soms mijn hart vast achterop de brommer. Wat een gekkenhuis hier  Daarna even in het nieuwe restaurant van Dudi geweest om vervolgens bij Dev in het restaurant malai kofta naast de vuurkort te eten en uiteindelijk uitgenodigd te worden door een zestal mensen uit Rusland, Zweden, Engeland, Amerika voor Kerst morgen. Voor ’t eerst in mijn leven hier in India op tijd terug bij Udai Haveli (guesthouse)(deuren sluiten altijd om 23.00 uur) waar ze met tien man (3 Spanjaarde, Nederlander, 2 Duitsers, Vicky en een stel uit Engeland) een kerstavondborrel aan het doen waren. Errug gezellig. En ondanks dat ik verwacht had heel moe te zijn, valt het mee. Ik zie op mijn laptop dat het 20.16 is, maar het is in werkelijkheid 00.46 uur. Nu nog de internetcode zien te krijgen… Iedereen fijne kerst! Woensdag lekker uitgeslapen. Toen ik voor ontbijt wilde gaan, kwam ik Neelam tegen en mocht ik met haar mee ontbijten. Daarna wilde ik wasmiddel halen, maar mijn winkeltje wat dicht. Het pinautomaat deed het gelukkig wel! De vrouw in het ziekenhuis was al naar huis. Jammer, want ik had een cadeautje voor haar meegenomen. De man van de omelet was er ook niet. Die kwam pas om 14.00. Ik ben toen maar naar het park gegaan. De eerste keer dat ik naar het park ging. Erg groot. En erg druk. De mensen hier hebben namelijk een weekje vrij. Ik moest honderd keer op de foto en een praatje maken met mensen. Ze stonden er van te kijken toen ik in het Hindi naar hun naam vroeg  Op de weg terug nog even sugercanesap gedronken. Ook daar stopte weer een horde schoolkinderen om foto’s van mij te maken. En iedereen wenst mij hier een Merry Christmas. Om 1.30 was ik bij Rosie. We (Henrick; Zweden, Claire; Engeland, Lada; Rusland, Sarah; Amerika) hadden een Engels kerstlunch. Kippenpootjes, aardappels, spruiten, bloemkook en een engelse cake met custard. En een hoop wijn. Later toen de zon weg was, verhuisden we naar de rooftop. Vuurtje aan en er kwamen nog een stuk of 10 Indiase vrienden. Het was erg gezellig tot 23.00 waarna we naar het Sheraton hotel gingen om te dansen. We waren met z’n vieren op de dansvloer en na een half uur sloot de tent. Toen ben ik maar in Natural view blijven slapen, want ik was nu te laat voor mijn guesthouse.