Mijn bijna laatste geweldige dagen in Udaipur en Goa!

162. Donderdag 24 januari 2013

De ochtend weer begonnen met yoga. Deze keer samen met John. Er waren nu zoveel deelnemers, dat ik de plaats (vooraan) van de leraar moest innemen. Grappig om te zien hoe stijf de mannen zijn!

Ik had niet zoveel honger, omdat ik gisteren bier had gedronken… Maar toch ontbeten bij Rakesh (cool cafe). Daarna wilden wij een brommer huren. Jammer genoeg kreeg John er geen, want hij heeft er nog nooit op een gereden. Een scooter komt de berg niet op met 2 personen en de schakelbrommer was erg hoog, dus kwam ik met mijn voeten niet op de grond. Geen brommer dus. Sebas heeft Seju gebeld, maar omdat die pas over een half uur kon komen, heb ik de tuk tuk van gisteren gebeld en zijn we met hem op weg gegaan.

Hij had een geweldige geluidsinstallatie en super muziek! We hebben een super gave dag gehad in de rijdende disco (voor 400 Rps = 6 euro). We hebben van de zon genoten bij Tiger Lake en een ander meer (waar ik hardloop).

Daarna met John weer een stuk gelopen om een omelet en samosa te halen bij een straat stal. Ik ben daarna nog ff wezen shoppen voor mam. Ik moest even wachten voor het cadeautje, dus kreeg ik chai. Toen ik daarna een praatje wilde maken met de kookcursus lady, werd ik uitgenodigd voor de trouwerij die zij de 30 en 31ste hebben!

Voordat ik naar Cool café ging, heb ik toch maar even een tukkie gedaan.

Oh nee, eerst met Myles even geskypt.

Na een uurtje slapen kon ik heel moeilijk mijn bed uit komen. Maar ik moest wel, want ging eten met John in Cool café.

163. vrijdag 25 januari 2013

De dag weer sportief begonnen. 5,5 km!! Mijn ‘run’ begon weer langs de mannen die chai aan het schenken waren op de hoek. Daarna wat koeienvlaaien ontweken, wat tuk tuks en fietsers voordat ik bij de versierde brug (er is weer een festival zaterdag) aan kwam waar de ‘bijtende honden’ waren. Deze keer lieten ze mij met rust. Daarna heuveltje op, heuveltje af. Voor het eerst heb ik 2 mannen zien hardlopen in plaats van lopend rond het meer. Het is super druk met mensen rond het meer. Vrouwen in hun soort van sarees die ook lopen. Na nog wat honden ontweken te hebben (ik word er hier bang van…) omgekeerd en dezelfde weg terug, heuveltje op, heuveltje af, langs de vuilverbranding; lees; rommel die door 2 mannen aan de kant in alle rust wordt verbrand op kleine heuveltjes.

Daarna kleren wassen en yoga met John. De Engelse was er ook weer, dus het was gezellig.

Voor de verandering weer eens muesli gegeten bij Pap’s juice. Ouderwets gezellig, maar koud, want er is daar geen zon. Gelukkig kreeg ik zijn jas aan. Ik kreeg ook wat extra honing. Dat had ik wel nodig, want het rennen heeft mij heel wat energie gekost. (ik had maar 6,5 uur geslapen).

In Cool cafe weer een milkshake koffie (geen ijs, maar een echte melkshake). Mijn computertje aan, verslag schrijven (ik moet dat nu toch maar beter gaan bijhouden, zodat ik wat gedetailleerder kan schrijven, zodat de verhalen wat leuker worden). Ondertussen opende Wiml (Wimmel; de bollywood star) zijn internet winkeltje, liep de chai-man langs, werden de sleutels van Rakesh zijn brommer naar beneden gegooid naar zijn broer die Rakesh zijn nieuwe trui aan had. Hij ging melk halen voor mijn milk shake. Zo gaat het hier vaak. Wacht even….. ik moet even wat ingrediënten halen!

De muziek ging weer hard en wij hadden weer een disco in Cool cafe op de vroege ochtend! En … en chai van Wiml!

Daarna weer naar de straatstalletjes gelopen om daar een omelet te eten en onderweg nog een samosa. Oh nee, iets anders, gefrituurd broodje aardappel. Niet zo goed als een samosa jammer  genoeg.

 Daarna niet door de drukke straat terug gelopen, maar langs het water waar ik een Duitse man tegenkwam die ook in mijn guesthouse verblijft. Hij zit ook vaak in Cool café, maar we maken eigenlijk nooit een praatje.

Lala daarentegen maakte wel een praatje met mij en ik kreeg weer chai. Des te meer ik met mensen aan de praat raakt (mensen die je een keer NIETS willen verkopen), de te meer ik te weten kom.

Hier kunnen de vrouwen tegenwoordig ook werken. Als ze een opleiding gevolgd hebben, trouwen ze vrij snel daarna en krijgen kinderen. Maar daarna kunnen ze aan het werk en zorgt de moeder voor de kinderen (de moeder van de man, want de vrouwen trekken in bij het gezin van de man).

Neelam; 38 (die bij de familie in het geusthouse woont) wil voor mij weer henna maken voor de trouwerij waarvoor ik uitgenodigd ben.

Zij woont sinds een paar jaar in het guesthouse bij haar moeder en broer in. Ze is 15 jaar getrouwd, maar hield het niet meer uit met haar man. Ze wilde niet met hem trouwen, maar moest. Heeft 2 super lieve zoons (19 en 12). Ze praat helemaal niet meer met hem, maar betaalt wel haar huis waar hij in woont. Haar zoons komen ook niet bij vader; dat willen ze gewoon niet. Laatst bij een celebration kwam ze haar man weer tegen, maar praten tegen elkaar doen ze niet. Ze krijgt geen man meer, want ze kan zich niet voorstellen dat een man haar wil… ze wil ook haar huis verkopen en met dat geld een guesthouse beginnen. Maar dat mag niet van haar moeder, want die heeft een soort van school in haar huis. En ook haar man woont daar nog. Ze kan dus niets. Ze werkt als een lerares op de middelbare school en geeft daar Sanskrit.

Weer een tukkie gedaan. Ik kom namelijk erg veel slaap te kort steeds…

Ook John gedag gezegd. Hij gaat naar Delhi. Ik miste hem meteen; wat een stilte.

’s Avonds weer in Cool café. We zouden naar de film gaan, maar dat ging om een of andere reden niet door (de film was pas om 22.20 en de mannen moesten morgen weer werken). Ook de Amerikaan Beau was er niet (vriend van Seb). Ik heb dus even lekker op de computer gezeten en kreeg af en toe een heerlijk stukje kip!! Zij snacken namelijk altijd rond een uur of 10. Ik moet oppassen dat ik daar niet in mee ga, anders heeft het hardlopen alsnog geen zin.

Oh ja, hier schudden een aantal mannen ook met hun hoofd. Het wobbelen met hun hoofd doen ze in het zuiden veel opzichtiger dan hier.

Volgens mij had ik al verteld dat Kummel in een andere kaste zit, dus daarom geen vlees eet, maar altijd tomaatjes en komkommer eet als snack.

164. Zaterdag 26 januari 2013 (Udaipur)

Ik werd wakker met een zere keel. Oh, oh, word ik ook ziek. Toen er in Nederland de griepgolf was, was die hier ook. Ik heb er alleen geen last van gehad. Die Indiërs wel, want die zijn de kou niet zo gewend. In de avond is het zo’n 15 graden. Het voelt kouder. Velen lopen hier te snotteren.

Tijdens yoga gingen we in de split positie zitten. Wat ben ik nog lenig! Ook de Anderen keken ervan op. Heb echt weer zin om te turnen, maar mijn schouder doet nog steeds pijn merk ik tijdens yoga L

Ook Vivian (Engelse meid) was er weer. 

Na de yogaklas met Vivian op weg naar Pap’s, nog even een praatje gemaakt met Mukesh die op de brommer voorbij kwam.  Even snel omgekleed en weer in cool café een milkshake koffie gedronken en mijn verslag geschreven in de zon.

Het is wel stil zo zonder John, maar ook gezellig met Rakesh en zijn broer hier in het café aan het schoonmaken. John heeft trouwens ge-sms’t dat de gaypride misschien niet eens door gaat vanwege de politie die nog geen vergunning heeft afgegeven ofzo.

Op dit moment zitten er vier andere meiden te ontbijten in het café. China/Korea? Ze hebben in ieder geval een hele hoop witte make-up op hun gezicht. Afschuwelijk.

Later ging ik op weg naar de streetfood straat. Ik heb een heerlijke samosa voor 7 roepies gegeten. De omelet man waar ik naar op weg was, was er niet (tis republic day), dus heb ik iets verderop dahl met curd en parantha’s gegeten. Heerlijk, maar ik zat helemaal vol!

Ik heb op de terugweg toch maar de oorbellen gekocht bij een man. Hij zei mij te kunnen lezen: Ik ben 39, ben verliefd geworden in Udaipur, ik wil eigenlijk een andere baan en ik denk te veel na. Nou, bedenken jullie maar wat ervan waar is.

Terug heb ik op de rooftop gelegen met mijn boek, maar omdat ik bijna in slaap viel, ben ik daarna maar ff een uurtje op bed gaan liggen voordat ik uit eten ging met Bo en Seb. Bo is een kennis van Seb waar hij een winkel/tailorshop mee op gaat zetten. Echt ongelooflijk. Allemaal hebben ze hun geld wel ergens in een winkel oid.  

Ik werd als eerst het hotel in gelaten, als eerst in de lift en als eerst weer naar buiten. Bah… veel te netjes allemaal. Maar op de rooftop hadden we een super uitzicht over het meer. Het was erg luxe met een wijntje erbij!

165. Zondag 27 januari 2013 (Udaipur)

Omdat het gisteren erg laat is geworden, ben ik niet naar yoga gegaan. Ik kom echt niet uitgerust terug straks… Ga veel te laat naar bed en sta veel te vroeg op. Dat was met Myles samen wel anders…

Ik heb bij Pap’s weer ontbijt gegeten. Het was daar erg druk. Ze zijn bezig met een opname voor een film. Little prince restaurant is dan ook een week dicht hoorde ik van Ravi. Ik zou om 10 uur opgehaald worden door Seb om er lekker op uit te zijn. Maar omdat hij met zijn huis bezig was, werd het 1 uur… We zijn rondje Tiger lake gegaan en nog lekkerder dan de vorige keer geluncht bij Shilpri! Wat was dat lekker! En warm…. Vol in de zon. We hebben ook bioscoop kaartje gehaald voor vanaaf. De bios is in een shoppingcenter op de topfloor. Ik keek mijn ogen uit… Echt luxe hier in het winkelcentrum. Nou ja, eigenlijk hetzelfde als in Nederland. Maar dat ben ik niet meer gewend. Er was zelfs een KFC. Maar daar ben ik niet geweest, want de lunch in Shilpri was veeeeel lekkerder.

Vandaag weer een uurtje een dutje gedaan voordat ik naar Cool Café ging, waar alweer (net als gisteren) Octopussy draaide… En waar Seb garnalen had klaar gemaakt.

Om 9 uur gingen we op de brommer (de mannen met een biertje…) naar de bios. De film was ‘race 2’. Het was in Hindi, maar het was echt een Europese film. Beetje anders, maar de kleding etc was Europees. Seb deed zijn best om het voor mij te vertalen, maar ik kan je vertellen dat het vrij lastig is om de film te volgen in Hindi. Ze spreken wel regelmatig Engels tussendoor (dat zit hier gewoon in de taal), maar te weinig om precies te snappen waar het over ging. Maar het was super om weer eens in een bios te zijn! Om 12.30 was ik thuis…

166. Maandag 28 januari 2013 (Udaipur)

Toch maar om 7 uur er weer uit om 5,5 km hard te lopen. Deze keer ben ik verder wezen rennen dan afgelopen keer, maar mijn ipod gaf aan dat het in totaal maar 5.2 km was. Heel gek.

Daarna yoga, waar Victoria ook weer was. Zij was er trouwens gisteren ook niet.. J

Samen ontbeten bij Pap’s buiten zijn winkeltje in de zon. Daarna nog een koffie in Cool Cafe. Rakesh gaf aan, dat als ik wilde afvallen, maar niet meer die milkshake koffie moest drinken, maar gewoon groene thee. Laat ik dat volgende keer maar doen.

Daar nog een tijd gezeten met de broer van Dudi (Mukesh) en over Europa gepraat. Hij is een paar keer in België geweest, omdat hij daar kennissen heeft. Ik kon opmaken dat hij samen met de man uit België iets met zilver heeft hier in India. De vrouw heeft hier iets met scholen te maken. Daar weer een kennis van (jongen van een jaar of 18) is op dit moment voor 3 maanden in India voor vrijwilligerswerk op een school.

Ik word oud.. Ik heb namelijk weer een middagdutje gedaan. Ik ga gewoon veel te laat naar bed en sta te vroeg op. Maar ik WIL gewoon hardlopen in de ochtend. Overdag is het gewoon niet te doen door de warmte en door de drukte op straat.

Voor lunch had ik weer een omelet van de man op straat. Gezocht naar een cadeau voor de bruid voor morgen (armbanden gezien). Ik mocht rond de 100 tot 300 roepies wat kopen. Dat is nogal goedkoop…. Dat is de prijs die ze uitgeven aan een trouwerij… Daarna even langs bij  de kookcursus lady, op de koffie bij Sebas in het paleis, een saree uitgezocht bij Neelam, met Vicky nog even naar een andere armbandenshop geweest, met Sebas een drankje gedaan aan de overkant van het meer (de andere cafeetjes – niet in het centrum hier – waren allemaal afgehuurd of gesloten), door de drukte van de filmopname terug naar Cool Café. Daar was het niet zo gezellig tussen de mannen.

Oh ja, Nederland staat in de krant vanwege het schaatsen. Het stut gaat over Hindelopen.

167. Dinsdag 29 januari 2013 (Udaipur)

Het was een drukke dag  vandaag. Gelukkig had ik lekker geslapen. Yoga was zwaar vandaag… Vreemd. Cool Café was dicht, dus heb ik met Victoria bij Pap’s weer muesli gegeten. Stoeltje wel ff in de zon gezet! Op de terugweg kwam ik Yashwant tegen die mij uitnodigde voor een lemonthee. Deze man kom ik elke ochtend tegen als ik ga hardlopen, als ik naar yoga ga, als ik ontbijt heb bij Rakesh in Cool café. Ik moest hem helpen maken!

·          4 small cups hot water; boil

·         1,5 spoon sugar; stir

·         ¼ spoon tea; boil and stir

·         Add half a lemon

Now you have 4 small (petite!) cups of lemon tea)

Terug in het guesthouse wilde ik mijn vlucht boeken, maar ondertussen zat ik met een Zwitsers stel te kletsen over China (daar gaan zij heen), Zwitserland, Nederland, zat ik met John te msnen over waar en wanneer we naar Mumbai en Goa gaan. Chaser.nl deed het niet, dus moest ik zelf maar uitzoeken waar de vlucht naar Nederland het goedkoopst was. Uiteindelijk geboekt. Toen was het alweer 1 uur. Omdat Neelam haar zoon examen heeft, had ze vrij genomen voor hem. Van 13.00 tot 15.15 heeft ze daarom in de zon mijn handen vol getekend met henna. (om 15.00 had ze afgesproken haar zoon te overhoren). Het was heerlijk warm in de zon! Ik zal er nog even flink van genieten! Bij de Sashi (vrouw van kookcursus) heb ik wat info ingewonnen voor morgen. De kookklas van die ochtend was net afgelopen en mijn favo gerechten waren over. Ik heb dus heerlijk de restjes pakora, byriani, palak paneer, naan met tomaat en zoete naan opgegeten. Vervolgens nog even een koffie bij Sebas in het paleis gedaan. Mijn ticket lag al klaar toen ik aan kwam lopen J (het is 10 roepies entree om daar naar de winkeltjes te gaan.

Voordat ik moeder van Neelam zou helpen met koken, heb ik mijn nieuwe tuniek naar de overkant gebracht, want hij is weer stuk. Oh ja, en zonnebrand gekocht voor Goa.

Maar koken ging natuurlijk niet met henna op mijn handen. Ik heb dus gekeken. In de kleine keuken, kookte ook een andere vrouw (vrouw van de broer van Neelam). Zij was aan het vasten vandaag. In haar kaste moet je op donderdag vasten zolang de zon op is. Maar ik mocht proeven of haar gerecht goed was. Echt heerlijk! De black dahl die de moeder van Neelam gemaakt had met de balpathi’s was ook lekker.

Vickey en Neelam wilden even mijn computer gebruiken. Myles was ook on line, maar op een of andere manier mogen wij nooit skypen…. Als wij on line zijn samen, valt skype steeds weg :S Het enige dat ik kon verstaan, is dat Myles weer ziek is. Zieker dan dat hij hier was..

Hier hebben ze trouwens niet van de mooie servies als wij hebben. Alles is hier van zilver. Opwarmen is allemaal dan zo makkelijk; gewoon even op het vuur zetten.

Na gezellig te hebben gekletst met Neelam, moest ik ff pinnen en henna kopen!

Onderweg kwam ik weer een prins op het witte paard tegen. Deze maand (15 t/m 31 jan) zijn er veel trouwerijen. Aan het begin van deze maand en begin van febr (heeft te maken met de sterren) mag je niet trouwen. En ook ergens in de loop vna het jaar zijn er maanden dat je niet mag trouwen. Dus iedereen doe thet niet. Het is groot feest op de straten met veel muziek, trommels etc.

Daarna ben ik weer naar cool café gegaan waar we pirates 4 hebben gekeken.

Voordat ik naar bed ging, heb ik mijn kleren klaargelegd:

Stapel 1: hardloopspullen

Stapel 2: spullen om te wassen (samen met mijn hardloopspullen)

Stapel  3: yogaspullen

Stapel 4: spullen om vandaag aan te trekken

Tas: spullen mee te nemen naar de trouwerij morgenavond

Grote rugzak: de rest van de spullen zit daarin!

168. Woensdag 30 januari 2013 (Udaipur)

Het moest een keer zo zijn. Ik kon niet mijn bed uit komen om hard te lopen. Maar om half 9 stond ik wel klaar voor yoga. Victoria en ik waren weer met z’n tweeën.

Ze wilde niet ontbijten in Cool Café, dus ben ik daar alleen heen gegaan en heb ik het een en ander moeten regelen. Even op een rijtje zetten voor wie ik bedankjes moet kopen (voor de mensen hier), parkeerkaartjes voor als ik weer thuis ben etc.

Op weg naar de straatstalletjes kwam ik Seju tegen die mij zijn nieuwe auto liet zien! Ook hij stelde voor om mijn naar Delhi te brengen. Maar dat is te ver. Dus wie weet Pushkar. Ik had al de hele dag last van iets in mijn oog, dus wilde oogdruppels kopen, maar Seju had die voor mij!

Uiteindelijk bij de straatstalletjes mijn favo dahl met gevulde parantha gegeten. En .. een beker sugar cane juice. Een Russisch vrouw kwam naar mij toe; jij ziet er uit alsof je hier vaker bent geweest en wel een lekker restaurantje weet. Ik vertelde natuurlijk over cool café. Daar kwam ik haar later dan ook weer tegen J

Ook onderweg Sebas en later Monthi nog tegengekomen.

Ik ben snel op weg naar de pannenwinkel gegaan om daar te kijken voor een pannenwinkel en kruidenbak. Maar ik werd ineens gebeld door Vickey waar ik het geld voor mijn verblijf aan moest betalen. Dat moet NU, want hij moest met zijn zwager naar het ziekenhuis. Die voelde zich niet zo lekker. Niet echt iets ernstigs hoor. Iedereen gaat hier naar het ziekenhuis i.p.v. de dokter.

Om 6.30 stond ik bepakt en bezakt met mijn tas klaar bij Sashi cooking class om achterop de brommer van een van de jongens naar de trouwerij gebracht te worden. Dit keer geen drinken op de brommer, maar bellen. Ze kunnen hier alles tegelijk… Haha.

Aangekomen bij het huis van de bruid, hebben we gegeten en daarna gedanst. Kinderen en vrienden/familie hadden allemaal een dansoptreden. Daarna werd ik ook het podium op getrokken om te dansen. De muziek stond soms zo hard, dat het niet om aan te horen was.

Ze draaiden Indische muziek. Gelukkig ook top 40 Indische muziek. Heerlijke muziek om op te dansen!

Iedereen die elkaar hier begroet, raakt eerst de voeten van die persoon aan en raakt met die hand daarna zijn/haar eigen borst aan. Dit gebeurt bij mensen die ouder zijn dan jij.

De vrouwen hier in deze familie zijn trouwens erg groot… Mijn buik past soms zeker wel 4 keer in die van hun. En dan loop ik te klagen dat ik zo ben aangekomen… 

Op het moment dat we naar bed gingen, gingen een achttal vrouwen in een cirkel zitten en zeven liederen zingen. Het zijn vrolijke volksliederen die ze aan God zingen. Maar ik vind het verschrikkelijk klinken.

Een van de vrouwen is super scheel, maar geweldig fit! Elke keer als ze mij ziet, pakt ze mij vast en gaat ze met mij dansen.

Ik ging naar de kamer waar de vier meiden lagen in de leeftijd van 20 tot 27. Er werd me toch een vragenvuur op mijn afgevuurd… Hoe oud ik ben, wat voor werk ik doen, of ik een religie heb, waarom niet, hoeveel vriendjes ik heb gehad, of ik getrouwd ben, hoe een trouwerij in Nederland gaat, hoeveel mijn vliegticket naar huis kost, waarom mijn huidskleur, haar en ogen een andere kleur hebben en ga zo maar door. Ik vond het erg interessant, want ook ik kwam achter een aantal dingen. Zij poetsen hun tanden maar 1 keer per dag. Zo vonden mij erg schoon dat ik het twee keer deed…. Ze willen nog niet trouwen, ze willen vrijheid. Hun leven verandert totaal als ze gaan trouwen. Dat ik sjans had van de jongen die daar woonde. De meiden wordt verteld dat ze na 6 uur niet meer de straat op mogen, omdat dat gevaarlijk is. Ze wilden weten waarom ik niet naar de kerk ging. De prijs van mijn tickets wilden ze ook weten. Over de technologie in Nederland/Europa werden vragen gesteld. Waarom wij in korte broeken lopen, hoeveel vriendjes ik heb gehad etc

Uiteindelijk gingen we om 2 uur slapen. De hele slaapkamer (die was niet zo groot. Het zijn namelijk kamers met geen meubels erin. Alleen maar 1 bed)had 1 bed en lag vol met dunne matrasjes en 2 dekens. Dit moesten we met z’n 10en delen. Slaap lekker.

Dit was een beetje een onsamenhangend verhaal. Dat komt omdat ik het in etappes geschreven heb..

169. Donderdag 31 januari 2013 (Udaipur)

Wat heb ik een slechte nacht gehad… Om 2 uur slapen, de hele nacht door een vrouw luid aan het snurken, om 6  uur gingen de eerste meiden al hun bed uit. Ik had geen idee hoe laat we er uit moesten, maar omdat er nog 2 lagen te slapen, bleef ik ook liggen. Totdat ik er om 8 uur echt uit moest. Het water warm gemaakt voor mij, zodat ik mij kon wassen. Ik kreeg netjes een bak koffie. Natuurlijk met suiker en melk… Ik werd weer vol gestouwd met ontbijt. Dit keer rijst met wat ui en kruiden. Platte rijst.

Een aantal van de vrouwen waren de potten met rijst etc aan het vullen. Dit voor het ritueel voor Ganesh. (olifantengod; god van good luck)

Eerst was de bruid met de getrouwde vrouwen in een kamer. Zij zegenden haar.

Daarna werden ouders, bruid, priester (sadhu? Oude man) in de kamer gezet en kwam er een ritueel voor good luck voor de god Ganesh. Wij met z’n allen waren ook in de kamer en kregen allemaal een rood armbandje om.

Daarna smeerden een aantal vrouwen zich in met een geel smeersel (Tumrick, olie en ?) Dit is niet voor good luck o.i.d. maar volgens mij gewoon voor de mooiigheid.

Het hele huis waar ik steeds in verbleef was van de broer van de bruid. Net zoals dat Sebastian het huis voor zijn moeder en hem heeft gekocht.

Er was nog een ritueel waarbij een steen geëerd werd. De bruid liep onder een rood stuk stof (een stuk of zes meiden hielden dit boven haar hoofd) naar een straat steen. Een koe vond het allemaal erg interessant, dus die volgde alles op de voet. Hij liep zelfs bijna het huis binnen. (Het huis is erg open omdat het hier altijd zo warm is) Daarna, met als achtergrond het getrommel, begonnen de dames ook nog een dansje te doen.

Tussen de rituelen door, ben ik buiten nog even Sebas en John wezen bellen. Ik had veel bekijks hier, want in dit district 9 komen nooit blanke mensen. Kinderen en volwassenen die af en toe eens om de hoek komen gluren. De vrouwen hier praten ook openlijk met elkaar over mij. Ook een van de jongens zat in zijn auto met 6 kinderen op de achterbank (allemaal familie) waar ik ook gevraagd werd in te stappen. Gezellig. Maar toen hij alle kinderen eruit stuurde, vroeg de nogal horny jongen of ik met hem naar bed wilde… Ik kreeg een uitnodiging voor zijn kamer. Hij begreep niet zo goed dat ik dat niet wilde.

Tijdens een van de rituelen die vrij lang duurde, nam de vader van de bruid de telefoon op en later ook de sadu/priester/of-hoe-je-het-ook-noemt.

De bruid droeg een mooie paarse jurk, maar van haar schoonouders mocht ze een nieuwe uitzoeken voor de trouwerij. Ze droeg vandaag een mooi rode met veel glitters van 6000 Roepies. (90 euro)

Het is mij opgevallen dat de oudere dames hier geen gebit hebben.

Voordat de echte verbintenis begon, werd ik opgehaald door Sebas. Ik wilde namelijk een goede nacht, want morgen heb ik een nacht in een bus.

Het echte trouwen begint middernacht en duurt ruim twee uur. Ze zitten dan om het vuur en er wordt dan een heel ritueel gehouden.

170. Vrijdag 1 februari 2013 (Udaipur)

Ik heb heerlijk geslapen, maar heb erg veel last van mij buik. Lijkt op voedselvergiftiging. Maar niet zo erg als vorige keer in Hampi. Ik denk dat ik gewoon te veel gegeten heb. Rond het middaguur had ik ineens wel erg  veel last en kreeg ik van Neelams moeder een glas citroenwater met een beetje zout. Dit was veel lekkerder dan die vieze ors zakjes.

Toch maar een muesli als lunch in de zon bij Little Prince gegeten om vervolgens in Buddha cafe rond te hangen. Cool cafe is dicht, want de mannen zijn op de trouwerij van Pushkar zijn broer.

Om 15.50 werd ik door Sebas netjes afgezet. Wij, een Canadese, Australier, Engelsman zaten achterin de bus.

Ik heb meteen de eerst 3 uur lekker geslapen! De eerste stop was gezellig met z’n vieren. Daarna mijn verslagen geschreven op de computer. Was soms wel wat lastig met al die hobbels in de weg. En… ik zat achterin de bus, dus dat was extra hobblig. Dus de schrijffouten zijn vanwege de hobbelige bus. Ik werd mijn cabine nog uit gewerkt, omdat het ineens helemaal blank stond van de stof. Ik wist niet hoe snel ik mijn spullen moest pakken en eruit sprong. De bus stopte ook. Gelukkig was het geen vuur, maar was het gewoon een heeeeele hoop stof die op een of ander manier vanaf de achterkant van de bus naar binnen was gekomen. Dat was ff schrikken. Want zo gemakkelijk kan ik de bus ook niet uit. De bus zit helemaal vol. Er liggen zelfs mensen in het gangpad te slapen.

Later hing er ineens een rare geur in mijn cabine, maar daar bleek verder ook niemand anders last van te hebben.

171. Zaterdag 2 februari 2013 (Mumbai)

Om 8 uur kwam ik aan. Gelukkig was de accu van mijn telefoon niet helemaal leeg, want ik had mijn telefoon hard nodig om John te vinden. Uiteindelijk na een aantal keer vragen, kwam ik bij de bank waar John en Santosh op mij wachtten. We zijn daarna met de tuk tuk naar Santosh huis gegaan. Dat was een ruimte met een matras op de grond, een tv, een keukentje met een tweepits gasstelletje  en wat elektrische apparatuur. Oh, en een balkonnetje. Maar groot genoeg! Daar heeft hij water warm gemaakt voor ons om ons te wassen.

Vervolgens moesten we al vrij snel naar de trein met de tuk tuk. Daar ontmoetten wij Joel die met ons mee ging naar de Gay Pride.  We liepen in een stoet 1,5 uur door Mumbai om voor acceptatie te strijden. Aan het eind voelde ik mijn hoofdpijn opkomen. Het was namelijk errug heet. In een restaurant water gedronken en … 2 maaltijden gegeten (ik had al een dag niet gegeten) en toen voelde ik me weer super! Klaar om te feesten! Om 19.00 waren we er al. De deuren gingen net open. Wij waren de eersten! Al snel liep het vol. Nog meer vrienden van vrienden ontmoet. Het was super gezellig, dansen met al die mannen; Joel, Israel etc.

Om 1 uur hadden we het wel weer gehad (ik had super zere voeten in mijn schoenen) en gingen John en ik met de taxi naar het huis van Santosh waar we heer lijk geslapen hebben. Ik en John op het matras op de grond en Santosh ernaast L

172. Zondag 3 februari 2013 (Mumbai)

We hebben heerlijk geslazpen. En uitgeslapen! Santosh ging meteen de deur uit om ontbijt voor ons te halen. We hebben heerlijk wit brood met boter en wat crackers gegeten. En fruit. Daarna heeft hij voor ons de bustickets naar Goa geboekt. Het heeft even geduurd (hij moest alles zo’n twee keer herhalen voor verschillende personen), maar dan komen ze ze nog brengen ook. Maar wij waren ondertussen al onderweg naar Harsh zijn huis in een tuk tuk. En weer moesten we John zijn vriend bellen om te vertellen waar we precies heen moesten. Ze vinden het lastig om de adressen te  vinden. De tuk tuks zijn hier trouwens met meters! Dus hoef ik een keer niet mijn best te doen met afdingen voordat ik de tuk tuk in spring.

John kent Harshad al 3 jaar. Hij heeft een huis gekocht en woont daar met zijn moeder, vader en zus. We hebben daar vluchten geboekt van Goa naar Mumbai en voor mij door naar Udaipur. In plaats van een vlucht en trein, heb ik twee vluchten geboekt… Ik kan de tijd die tussen de vluchten zit, bij Harsh in zijn huis doorbrengen!

Oeps… verkeerde datum geboekt. Nu zit ik dus 1 dag extra in Goa en 1 dag korter in Udaipur. Sebastian vond het goed, we gaan toch pas de 9de naar Pushkar. Ik kom daar dus aan en dan gaan we richting Pushkar! Omdat ik het zelf niet kon boeken, heeft Harsh het voor mij gedaan. Ik moest dus ff pinnen. Onderweg naar het pinautomaat kwam ik turntoestellen tegen. Buiten op een plein bij een sporthal o.i.d. stond een brug en ringen en nog wat toestellen. Zouden ze hier buiten turnen? Het was niet echt hoge kwaliteit, dus misschien is het wel gewoon voor school ofzo.

Terug bij Harsh, mochten we meeeten. We hadden dahl, rijstchapati, kippenpootjes, rijst, fruit. Heerlijk!

Uiteindelijk moesten we na al het geregeld weer naar Santosh om onze spullen op te halen en met een tuk tuk naar het busstation gebracht te worden. De bus vertrok om 17.45. Voordat ik we bij Santosh weg gingen, heb ik vanaf het balkonnetje cricket gekeken terwijl John afscheid van hem nam. Het was super om te zien al die Indiers buiten met z’n allen cricket spelen, maar ik vind het maa een saai spel. Aan de overkant waren nog jongens aan het vliegeren vanaf het dak van een flat. Alles kan hier in India…

De bus naar Goa was super luxe. Een AC dit keer. Niets voor mij, maar ik was er toch wel heel blij mee. Het waren luxe stoelen die ver naar achteren konden. De vering van de bus was super en de film die gespeeld werd, was ook goed. Een Hindi movie! Het geluid werd even wat zachter gezet toen ik er om vroeg J

De muziekclips die ze tussendoor spelen zijn zo goed! We hadden weer een party in de bus J

173. Maandag 4 februari 2013 (Anjuna)

Om 6.15 werden we ruig wakker gemaakt. We waren aangekomen in Mapusa. Vanaf daar was een taxi te veel geld (250), dus wachtten we op de bus. Met nog 4 anderen hebben we zo’n 1,5 uur gewacht. In een overvolle bus gingen we naar Anjuna, waar het uitgestorven was.

Het zag er naar uit dat we een guesthouse van 600 roepies moesten nemen, maar op het laatste moment, hadden we er een voor 300! Go Jo!

Vandaag de hele dag geprobeerd mijn treinticket te boeken. Maar omdat internet zo traag was, ging dat steeds mis. Uiteindelijk heeft Harsh vanuit Mumbai mijn ticket geboekt!

Uiteindelijk – na ontbijt en lunch en gratis internet in het restaurant – zijn we om 3 uur maar eens het strand op gelopen. Geprobeerd de Vietnamese shuttle hoog te houden, maar daar waren wij niet goed in. We kregen toen een volleybal te leen van een aantal Indiërs, maar John was niet zo goed in sport, dus ook dat werd niets. De honden op het strand, probeerden de bal ook steeds af te pakken, dus moesten we er sowieso mee stoppen.

In de avond had John een afspraak met Johnny waar we heerlijk mee hebben gegeten. Johnny en John hadden een vervelend hoestje, dus hebben ze besloten te stoppen met roken. Ook Sebastian is gestopt met roken. Maar om mij heen hoor ik vaker dat mensen juist gaan roken in India omdat het zo goedkoop is en iedereen doet het. Ik nog niet hoor! Wees niet bang! Op tijd naar bed gegaan.

Oh ja, John is door het bed gezakt vanmiddag. Ik mag dus aan die kant slapen. Hihi. Maarja, wat verwacht je ook voor 300 Roepies in Goa.

174. Dinsdag 5 februari 2013 (Anjuna)

Vandaag weer niet hard wezen lopen. Ik heb besloten dat thuis weer op te pakken. De aankomende dagen heb ik niet echt goede nachten vanwege reizen, dus slaap ik liever uit.

Vandaag rond een uur of 12 een brommer gehuurd en naar Old town gereden. John had nog nooit op een scooter gereden. Was best eng bij hem achterop. Op de drukke mainroad ben ik gaan rijden. En prompt werden we aangehouden door de politie. En … ik was mijn internationale rijbewijs vergeten mee te nemen. Dus … 1250 roepies boete.. Das pas zonde. Ik mocht dus ook niet verder rijden. Dat moest John doen. Jammer, nu kon ik niet oefenen met een zwaar iemand achterop (voor de motor thuis).

Old town vond ik erg saai. Het was ook erg warm. De lunch was erg lekker (hadden alleen allebei een haar in ons eten). Ahswan beach was een lekker rustig strand. Daarna hadden we geen tijd meer om naar Arembol en Mandrem beach te gaan. Het werd namelijk al donker.

Eindelijk mijn verslag bijgewerkt in het guesthouse. Nou ja, nog niet helemaal; de verslagen die je net gelezen hebt, moet ik nu nog schrijven.. hahaha.

Om half 10 hadden we afgesproken met Johnny en hebben we weer in Guru restaurant gegeten. Het eten is niet goed, maar de sfeer is er heerlijk. En het zit right on the beach! (maar dat is alles hier)

Na het eten zijn we naar ‘Shiva valley’ gereden. Zo’n 10 minuutjes rijden met de brommer. Een grote strandtent met electronic trance. Beetje saai, maar super veel mensen op ’t strand en in de strandtent aan het dansen. Daar kwamen we Luck van Mumbai ook nog tegen. We lagen pas laat in bed..

Oh, John is alweer begonnen met roken. Haha.