Erg druk, maar we slapen nog niet op straat (45 Huangshan --> 49 Jishou)

45.Zaterdag 29-09-2012 (HuangShan Wuyuan) 
Werd vandaag wakker met stijve kuiten en stralende zon. Jammer dat we deze week alles van te voren moeten plannen. Anders hadden we vandaag de bergen in gegaan i.p.v. gisteren. 
Wachtend op bus 9 die na 25 minuten nog steeds niet kwam; zijn wij naar het treinstation gelopen (naast onze bushalte) waar we net een taxi misten, zagen we onze bus al voorbij de bushalte, midden op de weg om af te slaan naar links. Wij zijn door het verkeer heen gerend, en hij liet ons er nog in! Wij waren op tijd bij het busstation voor de bus naar Wuyuan, maar moesten wachten op 4 jongeren die te laat waren. Toen we 10 minuten onderweg waren, stopte de bus ineens. En wat denk je… Kwamen er nog een zootje mensen de bus in. Het hele gangpad stond bomvol. Zij hebben zo 3 uur lang gestaan… De route was super mooi. We reden door de groene bergen, langs beekjes en mensen die op het land aan het werk waren. Tussendoor stapten er ook mensen uit. Wanneer moeten wij eruit? Geen idee? Gelukkig toch bij het laatste station. Al moesten we daar weer een bus terug naar het centrum pakken. Het duurde even, maar we hebben het voor elkaar gekregen de goede bushalte en bus te vinden met ons ‘vertaalboekje’! 
We werden voor ons hotel afgezet. Het leek een luxe hotel, maar dat viel wel mee. Luxer dan we de afgelopen dagen hebben gehad. Maar dat komt omdat we het via internet hebben geboekt vanwege de vakantie hier. 
We zijn met dezelfde bus het centrum in gegaan. Een gok waar we eruit moesten. Goed gegokt! Weer in ons beste Chinees aan mensen gevraagd waar goedkope hotels waren. En ja hoor, na hotel nr 8, vonden we een goedkope voor morgen! 
Na weer met handen en voeten duidelijk gemaakt te hebben wat wij wilden eten (we hebben aangewezen bij een tafel wat anderen aten en we hebben ons favo menu aubergine in ons boekje aangewezen), hebben we heerlijk gegeten en zijn we lopen terug gegaan naar het hotel wat 25 minuten uit het centrum lag. Daar hebben we onze tweede nacht – die verschrikkelijk duur was – kunnen annuleren (met behulp van een persoon van een duur hotel die heeft geschreven of wij onze tweede nacht konden annuleren en ons geld terug konden krijgen en een dame met een beetje Engels en haar i-phone). 
Grappig hoe mensen het hier weer reuze interessant vinden dat wij hier zijn. We zijn ook de enige blanken hier. Mensen uit winkeltjes, op brommers die maar al te graag even hoi willen zeggen/schreeuwen. Kinderen die ons ineens zien, ongegeneerd wijzen en waarschijnlijk zeggen: ‘Mam kijk!’ Kinderen die met een drie meter boog om je heen lopen te giechelen en achter de bosjes verstoppen en dan vragen: What’s your name, Where are you from, Nice to meet you. Erg leuk. 

46. Zondag 30-09-2012 (Wuyuan) 
Heerlijk veel van het ontbijt genomen dan inbegrepen zat. Zelfs wat meegenomen voor later Na het uitchecken nog van het internet gebruik gemaakt voor informatie over treinen etc, en daarna de bus naar het goedkopere hotel genomen. Bus 3 reed net voor onze neus weg. Toen we besloten die 30 minuten te lopen, kwam er al een volgende bus 3 toeterend naar ons toe. Daar zijn we in gesprongen en zijn we de hele weg (slechts 5 minuten) aangestaard en waren we het middelpunt van gesprek. 
Vandaag lekker niets gedaan. Ik voelde me niet zo lekker en Myles heeft even hardgelopen. 
We zijn ’s avonds nog wel even lekker in een tentje op straat uit eten geweest. 

47. Maandag 01-09-2012 
Ik werd al vroeg wakker van het vele vuurwerk. Om 6.45 ging ik er uit en heb ik voor het eerst weer eens hardgelopen. 15 Minuutjes. Tijdens het hardlopen was er op de hoek van de straat een klas ouderendansen bezig, heb ik nog een ander persoon zien joggen en veel trouwstoeten gezien waarvan de laatste truck een hoop rotjes af liet gaan. 
Omdat de vrouw van het hotel ineens bijna het dubbele voor de derde nacht vroeg, hebben we voor morgen maar een bus naar Jingdezhen geboekt. En, zoals al vaker deze vakantie, vroegen Chinezen of we Amerikanen waren. Ze zijn helemaal gek van Amerika. Dat is echt ongelooflijk. Maar we moesten ze teleurstellen met Ierland en Holland. Ierland kennen ze hier (in tegenstelling van toen we in Indonesië waren), maar Holland niet altijd. Zelfs niet als je ‘Amsterdam’ zegt. 
We hoopten ook bustickets voor Likeng te kopen, maar dat kon niet. Een medewerker van het busstation bracht ons naar de taxi, schreeuwde de motortaxi’s en tuktuks van zich af en zorgde er voor dat wij voor 10 Yuan naar het andere busstation werden gebracht. Daar namen we de bus naar Likeng. Dat was weer een oud waterstadje met veel toeristen dit keer. Het is namelijk 1 oktober; De Dag van de Chinezen. Het was super heet, maar het was wel mooi en we hebben lekker gegeten. En even van de stille natuur genoten, door even verder het dorpje uit te lopen, waar we mensen op het land aan het werk zagen; zonder toeristen! 
Daarna zijn we naar Xiaoqi gegaan. Een motortaxi wilde 40 Yuan, de bus 15, maar wij konden uiteindelijk met die bus voor 10 mee. (Ik had namelijk gezien dat de meiden vanaf Wuyuan naar Xiaoqi 13 betaalden). Dit dorpje was minder spectaculair. Wel zagen we daar vrouwen eenden en kippen kaalplukken, open snijden etc. En dit terwijl een andere kip gezellig mee stond te kijken en de ingewanden van de dode kip stond op te eten. Hij was de volgende aan de beurt, want zijn poten zaten zo aan elkaar gebonden, dat hij niet ver weg kon rennen… 
Op de terugweg reed er weer geen bus. Dit keer hebben we voor een taxi gekozen. Ook geregeld door een Chinees (weer met tientallen andere Chinezen omringd) die ons graag wilde helpen. 
Eenmaal terug onze sit-ups weer gedaan. Weer een paar meer! Geen warm water meer… Vast omdat we niet nog een nacht willen blijven ;). 
We hebben nog heerlijk fruit gehaald. De vrouw van het restaurantje waar we aten, was een beetje gestrest. Ik dacht eerst dat ze boos was en een appel op de grond gooide. Maar het was een goudvis (het leek er i.i.g. op). Er was iemand die die vis besteld had om te eten (je kunt je levende vis, garnaal, kreeft etc zelf uit het bad kiezen). Terwijl wij aan het eten waren, wat zij hem aan het doden… 

48. Dinsdag 02-10-2012 (Wuyuan – Jishou) 
Vandaag een spannende dag. Het enige dat we geboekt hadden, was de bus naar JIngdezhen. Onderweg stopten we steeds; mensen die onderweg in wilden stappen, afleveren van spullen aan winkeltjes. Ook moesten we rijst dat midden op de weg lag te drogen omzeilen. Toen we na 2 uur aankwamen, konden we lopend naar het treinstation. Daar stond een super lange rij voor de ticketverkoop. Maar uiteindelijk waren we snel aan de beurt. Omdat de medewerker geen Engels sprak, haalde ze iemand van het andere loket erbij die ons hielp. Dat is toch iets makkelijker dan alles via ons boekje uitleggen. Wij hebben 2 tickets naar Jishou vandaag nog! En het maakt ons niets uit dan de mensen in de andere rij boos zijn dat zij moesten wachten! Toen we onze tickets hadden, kwam er een volgende medewerker die ons naar de wachtkamer bracht. Ondertussen weten wij precies hoe het hier in zijn werk gaat, maar het was toch erg lief van haar. Omdat we nog 3 uur moesten wachten, hebben we maar even wat buiten het treinstation gegeten en even van de zon genoten. Daar liepen een tweetal mannen steeds maar heen en weer en probeerden uiteindelijk door een sigaret aan te bieden een gesprek aan te gaan. Maar wij spreken geen woord Chinees… En zij geen Engels. Daar liepen vrouwen/mannen die hun kind naar voren sleepten en hun armpje in de lucht gooiden en ermee naar ons gingen zwaaien en ‘hello’ zeggen. Daar kwam later ook weer een medewerker van het station kijken of wij niet al naar onze trein moesten. In de trein naar Yingtan hadden we een ‘seat’. Ik zat tegenover een klein kind, waarvan zijn piemeltje etc. door het gat van zijn broek had hangen. Vinden we toch wel vreemd. Scheelt je i.i.g. wel veel luiers. Myles zat tussen een aantal jongeren waar hij nog wat handige zinnen aan heeft gevraagd. Want we merken dat er maar weinig mensen zijn die Engels spreken. In ons hotel moest ik vragen naar heet water voor thee. Dat is best een opgave . Of wat dacht je van eten bestellen… Of busnummers vragen… 
Tussen deze en de volgende trein zat weer een uur of 3, dus hebben weer lekker gegeten. Met stokjes eten is voor ons een piece of cake! Het gaat wat langzamer, maar je geniet wel van je eten! Ook handig voor de lijn. De tweede trein was een sleeper van 19.40 tot 9.30. Aan onze film kwamen we niet toe, want er was een jongen van 12 die heel erg graag zijn Engels wilde oefenen. Hij had het over zijn Engelse leraar Kevin (uit Engeland) waar hij 2 maanden les van heeft gehad. Lijkt mij ook wel leuk om te doen. 

49. Woensdag 03-10-2012 (Jishou) 
We hebben niet zo lekker geslapen van de herrie in de trein. Mensen die er om 3 uur uit moeten en uitgebreid hard met elkaar gaan staan praten. We snappen nu wel waarom mensen hier zo hard praten. Er wordt hier zo hard – de hele dag door – getoeterd, dat je er doof van wordt. Daar komt nog bij dat mensen hun i phone als radio gebruiken. Zonder oordopjes. Smakken, rochel ophalen met veel geluid etc. 
Maar ja, had ik mijn oordoppen maar in moeten doen… 
Op een gegeven moment in ZhangJiaJie dachten we dat we ons station voorbij waren. Maar, de trein had een andere route dan wij dachten. En we wisten zeker dat wij goed zaten, want ik had het van te voren opgezocht via internet! Je kan je station ook niet voorbij gaan, want voordat je bij je station bent, krijg je je treinkaartje terug en vertellen ze dat je er bijna uit moet. 
Nu de laatste bus… Wij werden van het busloket, zonder kaartje, naar de bussen gestuurd. Daar stond een mega lange rij voor een bus en mensen die duwend naar binnen gingen. Wij hoorden van een jongen en later van een andere Chinees, dat wij beter een hotel in Jishou konden zoeken, omdat de hotels in Fenghuang vast volgeboekt zaten. Omdat het erg mistig was en het erg lang duurde voordat we een hotel gevonden hadden dat een klein beetje betaalbaar was, begon het te regenen en had het geen zin meer om naar Fenghuang te gaan. Wel hebben we voor morgen een hotel gevonden voor een normale prijs! Maar… geen internet. Maar dat maakt niet uit, want als het goed is ,staat dit verslag dan on line en hebben jullie weer genoeg te lezen!