38. Zaterdag 22-09-2012 (Sjanghai) 
De eerste dag met regen. Gelukkig nog net niet erg genoeg voor een paraplu. Gelukkig waren we op tijd opgestaan, want ik moest mijn horloge’hanger’ (Dinian; wil je Deniz uit groep 8 bedanken voor het mooie cadeau; heb ik in groep 6 van haar gekregen!) nog halen bij de winkel van mijn jurk. Die was ik daar vergeten gisteren. Gelukkig hadden ze hem nog. Had ik in ieder geval niet voor niets 20 minuten heen en 20 minuten terug door de regen gelopen. 
Toen we bij de balie van ons hostel vroegen welke bus we moesten hebben, vroeg hij eerst naar welk van de 3 stations wij moesten! Wij wisten ondertussen dat wij naar centraal station moesten. 
Dat station was zo super groot. Het leek wel een vliegveld. Eerst konden we ons treinnummer niet op het bord terugvinden, maar eenmaal boven gekomen, bleek het gelukkig wel het goede station te zijn! 
Deze trein was weer anders. Hij leek op de trein die Myles had naar Suzhou, alleen nu rookten en spuugden ze niet in de trein. Het was wel heel vol. En de een na de ander probeerde elkaar te overtreffen met volume: baby, muziek door kapotte boxen, vrouw die door haar telefoon schreeuwt, tell sell mannen. Ik vind het nog steeds raar dat de baby’s hier een gat in hun broek hebben. Hun geslacht hangt er luchtig bij. Ik ben benieuwd hoe schoon de stoelen hier zijn, want als ze moeten, dan laten ze het gewoon gaan. Gelukkig hebben we dat nog niet gezien. 
Er was ook nog een tell sell man die dweiltjes verkocht. Hij stopte zijn haar in een teil met water (in de coupe!!!) en droogde daarna zijn haar af. Droog  Daarna heeft hij er de ramen en de vloer ermee gedweild. Hij was schijnbaar grappig, want de coupe moest erg om hem lachen. 
Eenmaal aangekomen in Sjanghai regende het nog steeds en hebben we meteen een treinkaartje voor Hangzou gekocht. Nu hoeven we ons tenminste niet meer rot te zoeken naar het loket en daar weer ruim een uur in de rij te staan. Nu duurde het wel 5 minuten! En ze sprak nog Engels ook! 
Sjanghai was niet echt interessant in het begin. Vooral toen we op zoek gingen naar ons hostel. Met de metro naar East Nanjing. Maar… de metrokaart van de l.p. (lonely planet) kwam niet overeen met het metrosysteem hier. Maar, we waren bij het goede station uitgestapt. Het lukte ons niet het eerste hostel meteen te vinden. Myles ging zonder rugzak op pad, terwijl ik op een drukke straat met onze rugtassen aan het wachten was. Vol… Maar dat wisten wij al, want al de hostels hier waren vol geboekt volgens de on line booking. Gelukkig had het tweede hostel (en enige hostel in de buurt hier van dit metrostation) wel een kamer. 
Daarna zijn we meteen de oude stad in gegaan en hebben we onze ogen uitgekeken naar hoe de mensen hier leven. De ene straat is super rijk en vol met toeristen, maar de straat daarachter is oud, vies en geen toerist te bekennen. Nou ja, alleen wij dan. Er was een markt waar je biggenpoten, eenden, duiven, kikkers, biggenoren, groente kon kopen. De kippen worden op straat gedood en kaalgeplukt. Net als de andere beesten. Erg zielig allemaal. Maar ja, in Nederland gebeurt dit natuurlijk ook, maar dan zien wij het niet… 
Daarna kwamen we in een straat waar ze allemaal witgoed verkochten. Alles staat gewoon op straat. De kinderen van de ouders die tv’s verkopen hebben het erg naar hun zin. Zes programma’s waar ze naar kunnen kijken!  
Tot slot zijn we over ‘the bund’ terug naar het hostel gelopen. De verlichte ‘skyscrapers’ langs de rivier. Erg mooi om te zien. En weer heel anders dan dat we vandaag allemaal gezien hebben. 
Daarna terug naar het hostel en lekkere pel pinda’s gekocht. En… ineens kon ik weer wel op facebook. Er is geen pijl op te trekken… Filmpjes kan ik nog steeds niet uploaden… Dat is wel jammer. 
Oh ja, Myles is nog voor minder dan 2 euro naar de kapper geweest; inclusief 2 keer haren wassen. 

39. Zondag 23-09-2012 (Sjanghai) 
We hadden geen idee wat we vandaag zouden gaan doen, dus maar weer het hostel uitgestapt en gaan lopen. Eerst gekeken waar we morgen de metro moeten nemen naar het treinstation. Daarna gingen we naar People’s square. We worden minder aangestaard hier. Wel moesten we nog met twee meiden op de foto. Daarna hebben we een half uur gezellig gekletst met 3 Chinezen die ons aanspraken. Dat was ergens waar het heel druk was. Match-making; ouders van jongeren die het heel druk hebben met werken, komen daar om te een partner voor hun kind te zoeken. Natuurlijk de belangrijkste vraag: hoeveel verdient hij/zij? Meteen was mijn vraag of ze uitgehuwelijkt worden hier, maar dat is niet het geval. De 3 Chinezen vroegen ons om mee te gaan naar een ‘tea making’, maar wij vonden dat niet interessant genoeg. Het was ook te duur. Wij zijn lekker verder gaan lopen. We kwamen bij een erg gezellig plein met fontein, klassieke muziek en veel mensen met kinderen. Daar hebben we even heerlijk genoten van de zon. Het is vandaag zo’n 27 graden! 
Omdat we honger hadden, zijn we weer richting ‘old town’ gegaan om ‘streetfood’ te eten, mensen mahjong te zien spelen (ze hebben zelfs kamertjes met een aantal speeltafels!), mensen met een diadeem met oren te zien (vooral die lichtgevende zijn helemaal in hier), en ben ik toch gezwicht voor nieuwe schoenen. Er zijn hier zoveel schoenenwinkels. Ik wilde graag hakken, maar dat is niet zo handig, dus heb ik zo’n zelfde soort schoen, maar met een hele lage hak.Mijn andere schoenen zijn bijna stuk… 
Daarna hebben we in een heerlijk ‘restaurant’ (zie foto) weer heerlijk gegeten. Dit keer nasi met rundvlees en rijst met aardappel en rundvlees. Goedkoop EN lekker en gezond! 
Daarna lekker nagenoten in het hostel met een biertje en pel pinda’s (monkey nuts). Ik heb geproost op iedereen die de dam tot dam heeft gelopen. En… iedereen die daar een biertje heeft gedronken vandaag  
Uiteindelijk zijn we uit de common area weg gegaan, omdat er eerst twee mannen verschrikkelijk Amerikaans aan het praten waren over vrouwen en daarna kwam er een hele rare Chinees ons lastig vallen. Rare vragen en steeds zijn tong uitsteken. Volgens mij had hij te veel drugs gehad. Uiteindelijk werd ik natuurlijk ook weer lek gestoken door de muggen. 

40. Maandag 24-09-2012 (Shanghai  Hangzhou) 
Op tijd opgestaan, lekker fruit gehaald voor onderweg en met de metro naar het treinstation gegaan. Dit duurde een uur, maar was een goede reis. Omdat we te vroeg op het station waren, hebben we daar heerlijk in de zon gezeten. Uiteindelijk zaten we weer in een luxe snelheidstrein richting Hangzhou. Deze reis duurde 75 minuten. Daar aangekomen dachten we de 2 km naar ons hostel te wandelen. Onderweg vroegen we of we de goede kant op gingen. Een Chinees die geen woord Engels sprak, zond ons weer terug. Ik snapte er niets van. We gingen volgens de zon de goede kant op. Hij bleef maar kletsen in het Chinees. Het was best gezellig . Uiteindelijk bracht hij ons in 10 minuten weer terug naar het treinstation om ons vervolgens op bus 21 te zetten. Toen wij erachter kwamen (toen we aan de buschauffeur vroegen of hij naar ons hostel ging) dat wij verkeerd zaten, kwam onze man ook de bus in lopen om ons te vertellen dat hij ons naar de verkeerde bus had gestuurd en welke andere bus wij moesten hebben. Onderweg vroeg hij het nog aan voorbijgangers en heeft ons netjes afgezet bij bus 9. 
Omdat ik hartstikke honger had, hebben we luxe een club sandwich gegeten bij het hostel. Daarna lekker aan het meer gezeten; zonsondergang gekeken. Er hing een hele zwerm muggen boven mijn hoofd. Maar… ze prikten mij dit keer niet! Ik zat onder de deet! Maar ook al zat ik onder de deet, ze vlogen nog steeds om MIJN hoofd en niet om die van Myles. Hij had helemaal geen anti muggenspray op. Waarom moeten ze mij altijd hebben? 
Daarna naar een plaats gelopen waar street-food zou zijn. Maar we konden alleen maar winkels vinden… Natuurlijk moest ik weer een winkel in en heb ik ……. Een muts gekocht! 
Uiteindelijk kwamen in een smal steegje van een paar tientallen meters waar ze verschillende soorten eten voor 5 Yaun verkochten. 
Wij hadden noodles, nasi, gekruide aardappeltjes en een soort pannenkoek met groente erin. Dit hebben we opgegeten bij een stalletje op de winkelstraat waar twee mannen portretten aan het tekenen waren. Er was namelijk geen plaats meer aan de tafeltjes in het ‘street-food-straatje’. 
Omdat we nog wel wat lustten en een Marokkaanse bakker tegenkwamen, hebben we nog heerlijk Marokkaans brood gegeten. Nu niet dat gewone droge brood – dat was op – maar brood dat wat vetter was. Ook erg lekker! 
Bij het hostel konden we heerlijk aan een tafel aan de visvijver zitten. We kwamen daar in contact met een Belg; Gunster en twee Chinezen. We hebben tot laat in de avond gezellig gekletst over waar wij heen willen/waar wij heen ‘moeten’ etc. Maar ook over het feit dat het per 1 oktober vakantie is voor ALLE Chinezen in China. Dit betekent dus: geen OF dure accommodatie. En misschien ook geen vervoer… Spannend. 
Deze avond sliep ik met 5 mannen op de kamer. Eén Ier, één Belg en drie Chinezen. 

41. Dinsdag 25-09-2012 (Hangzhou) 
De hele kamer was rond half 5 een uur wakker door een (telefoon) alarm van één van de Chinezen. Na de zevende keer (ik had hem nog maar 3 keer gehoord; waarvan 2 in mijn droom), stond Myles op en in het Engels heel boos gezegd dat hij hem g***** uit moest zetten. 
Daarna werden we gewekt door iemand die aan de overkant trompet aan het spelen was. Nou ja, oefenen… En daarna ook nog eens iemand die verderop zijn opera liedjes aan het zingen was… 
We waren daarom toch weer op tijd op en hebben ontbeten met de Belg Gunter. Hij ging vandaag richting Suzhou en wij hebben een fiets gehuurd om om het meer (west lake) te fietsen. Overal heb je rode fietsen staan. Die kun je huren met een kaart (300 deposit moet je betalen). Elke eerste uur is gratis. 
Na 10 minuten hebben we hem weggezet (in zo’n stalling) en zijn we een stuk rond het meer gaan lopen. Je mag namelijk niet overal fietsen. We zijn er toen achter gekomen, dat we over een kilometer of 3 geen fietsen konden huren… Gelukkig was het uitzicht op het meer wel mooi en hebben we af en toe heerlijk aan het water gezeten. 
Eenmaal aan de noordkant van het meer, stonden gelukkig weer fietsen. Ik was al bang dat ik de andere 6 km (of zelfs meer) nog moest lopen… En daar heb ik zo’n hekel aan… 
We hebben in een ‘restaurantje’ weer nasi gegeten. Ze spraken daar geen woord Engels, dus ons boekje met Engels/Chinees (zelfgemaakt) kwam goed van pas: Rice, Eggs, Veg. Lekker en goedkoop! 
Verder fietsend hebben we af en toe de fietsen omgeruild. Ten eerste omdat het eerste uur gratis is; ten tweede omdat de ene keer het zadel los zat, de band slap was, de trapper niet recht stond, de remmen niet werkten. Uiteindelijk maakte het ons niet meer zoveel uit en zijn we rustig teruggefietst richting ons hotel, hebben nog een broodje gehaald bij de Marokkaanse bakker en zijn we in ons hostel op zoek gegaan naar hostels in de volgende plaatsen. 
En inderdaad… Alles is vol… Dus waar wij de aankomende dagen slapen… Campings zijn er ook niet. 
We hebben een paar uur gezeten om hostels te zoeken. Myles ging tussendoor nog ff hardlopen. Uiteindelijk zijn we toch maar weer naar de food-market gelopen. Weer heerlijk andere dingen uitgeprobeerd. Maar niet de krab op een stokje! Daarna weer online om toch voor de aankomende 4 dagen hostels te vinden  
We sliepen dit keer in een kamer met 2 meiden. Die waren erg rustig en beleefd. EN ze volgens ons niet overal waar wij heen gaan. De vorige roommate kwam altijd de kamer binnen als wij er ook waren, kwam naar de rooftop toen wij er ook waren (verder is daar nooit iemand) etc. 
We hebben ook heerlijk geslapen zonder wakker te worden van een alarm of stinkende zweetvoeten! 

42. Woensdag 26-09-2012 (Wuzhen) 
Om 7.40 stapten wij in de bus. De verkeerde kant op… Gelukkig draaide hij al snel om en heeft de rit maar 20 minuten langer geduurd. De volgende bus ging meteen goed. De bus daarna – die we vanaf het busstation moesten nemen en een stukkie duurder was, deed er 2 uur over om naar Wuzhen te gaan. Daar konden we weer met een bus, maar besloten we een half uur te lopen naar het centrum. 
Na 4 uur waren we in Wuzhen West scienic area. Het was erg rustig en errug warm. Het was een oud dorpje, maar netjes opgeknapt voor toerisme. We wilden hier een nachtje blijven slapen (we hadden een klein overlevingspakketje mee), maar het was hier zo stil, weinig te doen en duur, dat we na een uur of 4 weer besloten terug naar het hostel te gaan. Hier kregen we een kamer waar we maar met z’n tweeën sliepen. Heeriljk rustig dus. 
Natuurlijk zijn we weer naar de food-market gegaan en onze Marokkaanse bakker. We hebben dat heerlijk op zitten eten bij de tekenaars. Hij vond mij zo mooi om te tekenen, dat hij mijn hoofd 3 keer heeft geschetst. Vooral mijn neus en mijn haar… 
De meiden van de receptie hebben weer een briefje geschreven voor de buschauffeur voor morgen met de busstations waar we heen moeten in het Chinees. 
We hebben deze avond opgezocht hoe ik ervoor kan zorgen dat ik minder geprikt wordt door de muggen. Een muggenlamp zou helpen. Maar niet hier… Deet; dat heb ik mee, maar gaat erg snel en kleeft ook zo lekker… Bloedgroep O? Nee… Hoor; niet als ik buiten ben… Tja, dan is er weinig anders. 
Dan maar eens het zakje met ‘geurbaaltje’ antimug morgen gebruiken. 
Ook hebben we wat eet-weetjes opgezocht. 
Spinazie opnieuw opwarmen is niet gevaarlijk. De enige mensen die dit geloven zijn: Nederlanders. 
Lees maar: http://www.wolfstad.com/2009/05/reheating-spinach-dangerous-in-holland-fine-in-rest-of-world/ 

43. Donderdag 27-09-2012 (Hangzhou --> Tunxi) 
Vandaag rustig opgestaan en mijn schoenen weggegooid… Er kwam geen aangename lucht vanaf… We gingen weer in de ‘achtertuin’ van het hostel ontbijten bij de visvijver. Met… het anti muggen dingetje van Hedwig (collega). De eerste 10 minuten had ik het idee dat het werkte, maar daarna ben ik binnen 5 minuten alweer vier keer gestoken. Jammer… Even inwrijven met zout werkte daarna wel. Ik weet alleen niet meer voor hoe lang. 
We namen de bus 102 naar busstation West. Daar haalden we een kaartje voor de bus naar Tunxi. Meteen hebben we ook kaartjes voor Tunxi naar Wuyuan gehaald, want aangezien de vakantie zaterdag begint, wilden we zeker zijn van een plaats. Het kaartje was wel vier keer zo duur als in de lonely planet stond. We vonden het raar, maar we dachten dat het te maken had met de vakantie en de lp die al 5 jaar oud is. 
De busreis van 3 uur was goed te doen. Heerlijk in het kleine boekje van Matty gelezen en gekeken naar de mensen die de straten aan het versieren zijn. Overal hangen Chinese vlaggen en worden de bomen en de groene stukken langs de weg omgetoverd tot mooie kunstwerken. Dit, omdat 1 oktober een nationale feestdag is. 
Toen we op het busstation van Tunxi aankwamen, moesten we even wachten op bus 9. Natuurlijk werd er meerdere malen gevraagd of wij niet een taxi of tuk tuk nodig hadden. 
Toen we bij het treinstation aankwamen, ‘vertelde’ de buschauffeur dat we eruit moesten. We laten namelijk altijd een kaartje zien met daarop van waar naar waar we willen. En dan pakken we het schriftje waarin staat: Kunt u mij vertellen wanneer ik eruit moet? 
Andere mensen die met dezelfde bus mee moeten, moeten vaak lachen om onze rugtassen. Vandaag klapte een man op Myles zijn rugzak en zei iets met een lach. Mensen willen ook vaak weten wat er op ons papiertje staat. Ze helpen graag. Als één persoon ons helpt met onze vraag, komen er gerust nog een paar bij staan. Allemaal erg geïnteresseerd in wat wij willen doen. En nee, ze zijn niet vervelend met vragen als: taxi, tuktuk, sarong. Ze zijn gewoon erg nieuwsgierig. 
Bij het treinstation moesten we er uit en hebben we een kaart gehaald bij het informatiecentrum. Ze had ons hostel (dat 1 minuut lopen was) op de kaart getekend en we moesten er toen 3 Yuan voor betalen… 
We hebben die avond super lekker gegeten bij een stalletje in een winkelstraat. We kozen een vis, aubergine, paprika en rijst voor op de bbq (behalve de rijst dan hè). Weer zijn we de enige westerse hier. Toen we aan het eten waren (we aten bij een buiten stalletje), zag je mensen elkaar aanstoten en naar ons wijzen. Toch wel grappig. 
Het eten op straat is natuurlijk veel lekkerder dan de KFC die elk een kilometer van elkaar staan. En ook veel lekkerder dan de Mac, waarvan er 3 rondom de KFC zijn (lees; in alles stadjes hier!). 
Veel Chinezen zij toch erg westers. De jongeren hebben leuke kleren aan en zitten allemaal met hun i Phone in de bus. Het is alleen zo ongelooflijk dat ALLE Chinezen hetzelfde haar hebben. Zwart en steil. Oh ja, de mannen zijn ook erg blij met hun 8 haren die ze op hun kin hebben. Zo blij, dat ze ze zo lang mogelijk laten groeien… 
Toen we vandaag wat informatie vroegen over bussen en dergelijke, kwamen we erachter dat ons ticket voor naar Wuyuan het verkeerde ticket was. De vrouw in Hangzhou heeft ons een ticket van Hangzhou naar Tunxi (waar we nu zijn) geboekt, maar ook een ticket van Hangzhou naar Wuyuan (2 dagen later). De man van de receptie zei dat je (niet zoals je bij treinstations wel kan) je busticket moet kopen bij het busstation waarvan je vertrekt. Dachten wij ff slim te zijn… Daarom was het ticket ook zo duur… 
Gelukkig kon hij het ticket terug laten brengen naar het busstation in Hangzhou en 75% van het bedrag teruggeven. 

44. Vrijdag 28-09-2012 (HuangShuan) 
Alweer een lange dag in de bus. Deze keer een 2 uur durende reis naar het mountainpark HuangShuan. En alweer zo’n slechte film in de bus. 
Jammer genoeg was het boven op de berg zo mistig, dat we weinig konden zien. De hele wandeling zou wel 8 uur duren, maar het duurde veel korter. Ook omdat we weinig uitzicht hadden. Erg jammer. We waren wel blij met onze 3 Yaun kaart. Ook al waren de borden erg verwarrend (de Chinese tekens kwamen niet overeen met de tekens op de kaart), de Chinezen konden ons wel de weg wijzen toen wij op de kaart aanwezen waar wij heen wilden. 
We waren de enige blanken die in de rij van de skilift stonden. We hadden dus ook weer veel bekijks. Ook op de berg zelf, zijn we vaak (stiekem) op de foto genomen. Toen we een lekker rustig stukje vonden om wat te eten, kwamen 10 minuten later een paar toergroepen tegelijk langs. En dan met zo’n tourguide met vlaggetje natuurlijk EN microfoon… En die staat hard. Het lijkt wel of ze doof zijn hier. Ze schreeuwen ook al zo hard door de telefoon. En de boksen die luid aan staan buiten terwijl er een verschrikkelijke zangeres aan het zingen is, zijn ook opgeblazen en klinken voor geen meter. 
Eenmaal terug hebben we weer bij hetzelfde stalletje heerlijk gegeten en heb ik schoenen gekocht om mee hard te lopen… 
Grappig hoe mensen hier buiten Tai Chi aan het doen zijn met tientallen tegelijk. Of een dansles voor ouderen. Het is natuurlijk veel lekkerder hier buiten dan binnen. Het is hier namelijk nog steeds een graad of 25. 

Oh ja, geen facebook en youtube meer…