Een hoop avontuur en zon in Mui Ne, HoChiMinh en de Mekong (16 tot 21 nov)

93. Vrijdag 16 november 2012 (Nha Trang à Mui Ne)
Heerlijk zelf een ontbijtje klaargemaakt met verse mango, yoghurt en cruesli voordat we het Russische vakantieoord verlieten met een slaapbus om 8.00 uur.
Geen muziek, geen film en geen Vietnamese mensen in de bus. Maar wel een aantal keren stoppen om lading op te halen en af te geven. En de achtervering die niet helemaal in orde was. OF ze hebben gewoon heel veel achter in de bus geladen, want de achterkant schaafde nogal eens over de grond.
Gelukkig zijn we na 6 uur aangekomen in Mui Ne waar de zon scheen! Toen we een stukje over het strand gingen lopen, was de zon natuurlijk weer verdwenen achter de wolken. Maar heet was het nog steeds. Er was geen stukje strand over om op te zitten, waarschijnlijk door de hevige regen die de afgelopen dagen gevallen is.
Voordat het donker werd, heeft Myles geprobeerd hard te lopen, maar hij heeft het voor de eerste keer niet volgehouden door de hitten. Hij kwam zeiknat terug. Ondertussen kreeg ik koffie van Chinezen die ook in ons guesthouse zitten en die op de fiets Vietnam, Cambodja, Thailand en Laos door gaan. Erg gezellig over China gepraat.
’s Avonds hebben we de meest lekkere spring rolls ever gegeten! 8 Rolls met grote garnalen erin! Genoten!
Daarna weer buiten gezeten in de hangmat en lekker wezen skypen!

94. Zaterdag 17 november 2012 (Mui Ne)
De wekker gezet om een beetje op tijd ons bed uit te komen. De zon scheen! Ook al had het weerbericht anders voorspeld. En de zon bleef totdat hij onder ging! We zijn verhuisd naar een ander guesthouse waarvan de kamer meer lichtinval had en daar hebben we ook een brommer gehuurd en naar het strand gegaan! Na een paar uur op weg naar de duinen iets verderop. Dat was een mooi uitzicht. Vervolgens weer terug naar het guesthouse waar we behoorlijk aan het nagloeien waren. We zijn lekker rood ):
We hebben heerlijk goedkoop avond gegeten en ons daarna getrakteerd op de springrolls met grote garnalen!

95. Zondag 18 november 2012 (Mui Ne)
Vandaag weer met de brommer weg. Voordat we een heerlijk ontbijt hadden gehad met muesli, mango, banaan en yoghurt en daarna nog ff twee broodjes gebakken ei, heb ik alle foto’s weer op de computer gezet (die doe ik ongeveer om de dag). Daarna op weg naar Phan Tiet. Onderweg zagen we wat kite surfers in de zee. Jammer dat mijn schouder zo’n pijn doet, anders had ik zeker een lesje gedaan! In Phan Tiet was echt niets te doen, dus gingen weer terug met de brommer naar ons favoriete strand. We hadden deze keer de spullen naast de brommer gelegd en zijn niet verder dan 4 meter van de brommer gaan liggen met onze voeten in het water. Het was namelijk ontzettend heet.
De sleutel van de brommer naast de tas, want gisteren is de tas van een stel op dit strand gestolen, maar gelukkig hadden ze de sleutel van de brommer nog. Het is namelijk 15 km van Mui Ne.
Toen wij meer zonnebrand wilden halen, bleek onze tas ook gestolen. De afstand van de bossies/weg is meer dan de afstand van ons tot de brommer. Deze Vietnamees is heel erg stil geweest. En werkte waarschijnlijk samen met anderen. Gisteren hielden we de mannen die in de bossies zaten goed in de gaten. Waarschijnlijk is dat dezelfde als die onze spullen gestolen heeft; 2 camera’s (terwijl ik vanochtend nog zei; zullen we er 1 meenemen?), al ons geld (ik wist niet dat hij ook onze dollars in de portemonnee had gedaan; een heleboel geld dus), lonely planet (kunnen hier ook geen nieuwe vinden), mijn nieuwe boek en Myles zijn bankpas en rijbewijs.
De vrouw van ons guesthouse is mee gegaan naar de politie, maar die wilde vandaag niets voor ons doen. Morgen moeten wij terugkomen.
De rest van de avond zijn wij bezig geweest om bankpassen te blokkeren, andere te activeren, te zoeken naar mijn papieren van mijn camera (via skype met mijn moeder) en even flink balen.
Pinnen moesten we ook. We hebben kilometers gereden met de brommer, maar we konden niet de bank vinden waar we een hoop konden pinnen. Dus nu maar een kleine hoeveelheid.

96. Maandag 19 november 2012 (Mui Ne)
Vandaag uitgeslapen met toch nog een beetje een rotgevoel. Ik ben ook 17 keer gebeten door ??? Geen idee. Volgens mij zijn het geen muggen, maar het jeukt wel net zo er! Het was ook weer erg heet, dus ook al deden we vandaag niets, het zweet droop over onze rug. Het was een mooie dag. Maar er moest het een en ander geregeld worden voor de verzekering etc, dus had ik weinig tijd voor andere dingen. Maar ook geen zin. Na skypen met mijn moeder en na mijn on line aangifte bij de verzekering ben ik nog even naar het strand gegaan. Voor het strand moet ik de straat oversteken en door het resort, langs hun zwembad, het strand oplopen. Het strand was een meter of 2 lang. Lekker stukkie gelopen en daarna heerlijk op het strand gezeten en golven en zonsondergang gekeken.
’s Avonds hebben weer in Pin café gegeten. De man was weer super blij ons te zien. Wij zijn altijd de enige klanten daar.

 97. Dinsdag 20 november 2012 (Mui Ne)
Vroeg opgestaan om naar het politiebureau te gaan. De dochter/nicht van de eigenaresse heeft eerst mijn hele verklaring in het Vietnamees vertaald. Daarna ging ik met de eigenaresse naar het politiebureau 5 km verderop. Daar schenen ze ons in eerste instantie niet te geloven, maar toch kreeg ik een stempel op het formulier en kan ik dat naar mijn verzekering opsturen. Nu hopen dat die geldig is. Daarna hebben wij de bus van 13.30 naar Saigon/Ho Chi Minh geboekt. Tot die tijd heb ik gezellig met drie Spanjaarden gezeten, al vonden ze het lastig om in het Engels te spreken.
Eenmaal in de bus was het net of we wat vergeten waren. Mijn hele handtas is leeg op de paspoorten na.
De bus had geen tv en ook de radio stond niet aan. Geweldig! Maar … het kan niet waar zijn … de jongen achter mij, zat heerlijk muziek te luisteren van zijn telefoon. En dan op zijn hardste stand…
Uiteindelijk heeft hij hem zachter gezet. Het was een lange reis, maar vrij comfortabel gelukkig. In die 6 uur had ik geen boek en geen lonely planet. Maar ik had wel: de e-books die Marlies en mijn vader mij gestuurd hebben! Ik heb dus heerlijk ‘The boy in the striped pyjamas’ gelezen op de computer! En het handige is: je kan ook lezen als het donker is!
Eenmaal in Ho Chi Minh aangekomen, hadden we geen idee waar we heen moesten. Gelukkig liepen we de goede richting op. En dan hoef je verder niets meer te doen; iedereen komt naar je toe met; ‘hotel’, ‘guesthouse?’. En waar het het goedkoopst is, gaan we heen. Het was op de derde verdieping met smalle treden, warm water en een balkon!
We hebben wat gegeten, een nieuwe boek voor mij gekocht: ‘When heaven and earth changed places’. Een boek over een vrouw die na de oorlog terugkeert naar haar geboorteland Vietnam.
De lp hadden ze niet. Ja, alleen gekopieerd, maar ik wil de echte!
Toen snel een tour geboekt voor morgen. De bus naar My Tho was $7,- en de tour $9,-, dus hebben we de tour geboekt. Morgen gaan we dus weer weg!
Daarna naar wat camerawinkels, maar ze verschillen erg in prijs. Soms wel 100 euro (wie weet waar het euroteken op mijn toetsenbord zit???). Toen snel teruggerend naar de goedkoopste, maar die was al dicht. Wij op het rolluik kloppen; ze deden open! Snel de camera voor Myles gekocht en wat brood voor morgenochtend en lekker naar bed!
Oh, Ho Chi Minh lijkt ons een gezellige stad met heeeeel veeeeeel brommers. En heeeel veeeeel prostituees (en oudere mannen).

98. Woensdag 21 november 2012 (Ho Chi Minh – Can Tho)
Om 7.30, toen we net ons bed uit wilden gaan, werd er heftig op de deur geklopt; of we al klaar waren? Nee, want we zouden pas om 8 uur opgehaald worden… Binnen 10 minuten stonden we klaar, heeft de vrouw ons met een omweg naar de bus gebracht (vrouwen en richtingsgevoel ;)), waar we ons ontbijt in de bus maar hebben gegeten.
De hele bus zat vol met toeristen.
De reis naar My Tho zou 1,5 uur duren. Na 2 uur kwamen we bij onze eerste stop waar we heerlijk mango hebben gegeten. Na 20 minuten gingen we weer verder om een volgende 20 minuten (lees 40 minuten) te rijden. Na 3 uur waren we eindelijk in My Tho! Daar zijn we me z’n allen op de boot gestapt. Oh nee, voordat we op de boot stapten, kwamen we er achter dat Myles zijn tas niet in de laadbak van de bus meer zat. Na 2 minuten kon de chauffeur ons vertellen dat hij de tas verplaats had naar de zijkant..
Met de boot gingen we naar een kokosnoot ‘farm’ in Ben Tre. Daarna voeren we verder over de Mekong (delta) naar het volgende eiland waar we lunch kregen en wat mensen in de bus hebben leren kennen. Daarna mochten we over de ‘monkey bridge’ lopen. 2 Bamboestokken over een klein slootje meteen groot reclamebord erboven. Daarna kwamen we bij de fietsen; we mochten een stukje over het eiland fietsen. We hadden wel 20 minuten de tijd. Nou, na 5 minuten waren we weer terug. Er is hier niets te beleven.
Weer gingen we de boot in en voeren we verder naar het volgende eiland waar we met z’n vieren in een houten bootje door een klein riviertje omringd door palmbomen gevaren werden. We hebben onderweg ook nog het een en anders te eten en drinken aangeboden gekregen: kokosnoot snoepjes, slangenwijn, honingthee (word je jonger van ;)), pindakoekjes, gedroogde banaan, fruit. Uiteindelijk stapten de mensen van de 1 daagse tour over naar een andere bus, terwijl wij verder gingen met de mensen van de twee daagse tour. We besloten een uur met ze mee te rijden en er dan uit te stappen. We moesten dan alleen wat extra bijbetalen.   Maar na 3 minuten moesten we er uit. Centrum My Tho,, want hij had geen plek voor ons, omdat er andere mensen opgepikt moesten worden…
Daar stonden we dan zonder lonely planet, maar met onze bezwete lichamen met rugzak op. Lonely.. Hahaha. Maar niet voor lang, want meteen waren er daar de ‘HELLO MOTORBIKE!!’. Een man vroeg ons 100.000 voor een rit naar Vinh Long, dus zijn we zelf maar een bus gaan aanhouden. Maar ook daar moesten we afdingen. Uiteindelijk zaten we dan voorin een minibus op weg naar Vinh Long.
Maar eenmaal daar aangekomen na ruim een uur (we hadden nog een tussenstop om wat lekkere koekjes te kopen), kwamen we in Vinh Long. Dat zag er uitgestorven uit. Dus zijn we weer langs de weg een bus aan gaan houden. En ja hoor, een bus naar Can Tho. Weer flink afdingen. Dat lukte niet, dus besloten we niet mee te gaan. Maar toen wij bepakt en gezakt weg liepen, kwamen ze ons achterna om ons toch nog voor 30.000 pp mee te laten gaan naar Can Tho (33km=1 uur verder). Best lastig beslissen over waar heen te gaan en wat voor iets te betalen als je geen lp bij je hebt… Later zaten we met z’n 16en (allemaal Vietnamezen) + backpacks in een minibus voor 13.
Ik had het helemaal gehad door de lange reis en de hitte, maar ik probeerde me groot te houden en niet te gaan voor de ‘HELLO MOTORBIKE!’ (Er stonden wel 8 mannen om ons heen te schreeuwen, maar toen de volgende bus eraan kwam, renden ze net zo hard naar de volgende bus) Met wat hulp van mensen uit de winkel waar Myles een nieuw fototoetsel hoesje gekocht had en van een vrouw die ons hielp zonder er ook maar iets rijker van te worden, zijn we na ruim een half uur aangekomen bij hotel 31 met een ruime kamer voor $6,-!
Meteen wat info ingewonnen voor de aankomende dagen. EN de lp als e-book geraadpleegd (dankzij mijn vader!). Wij hebben het super goed gedaan qua prijs voor de bus lazen wij! En ook hebben wij het goedkoopste hotel gevonden zonder lp! Maar zonder lp reizen is toch erg lastig hoor!