Vietnam; Wat is Sapa mooi (28 oktober t/m 4 november 2012)

74. Zondag 28-10-2012 (Shangri-la à Lijiang)
Omdat ik op tijd wakker was, ben ik mijn verslagen maar eens gaan schrijven. Zo kunnen die nog on-line voordat we in Vietnam zijn.
Op dit moment lig ik in bed met de elektrische deken aan, twee dekbedden, fleece dekentje en handschoenen aan mijn verslag te schrijven. Beetje te vergelijken met Nederland???
Myles is wezen hardlopen in de ochtend, maar voor mij toch te koud. Uit bed snel alle lagen kleren aangetrokken en in de zon op het balkon gaan zitten voor ontbijt. Myles kwam uitgeput terug. Het is namelijk erg lastig hardlopen op de hoogte.
We hebben onze spullen gepakt voor een lange reis. Om 12 uur namen we de bus naar het busstation. Vanuit daar ging de reis terug naar Lijiang. Die reis begon met een hoge piep die alsmaar aanhield. Gelukkig hield die na een uur op en ging de buschauffeur over op een … film. Na 4,5 uur in een verschrikkelijk hete bus, waren we terug in Lijiang waar we lekker gegeten hebben, stokbrood hebben gehaald. Een uur vol gemaakt in de Mac; altijd een handig plek om tijd te verdoen (was te koud om buiten te zitten). Dus nog even lekker een Mac flurry genomen om in de Mac wat foto’s uit te zoeken.
Vanaf daar namen we bus 4. Oh, niet bus 4. Deze bus ging NIET naar het station??? Maar de andere bus 4 wel, wist een Chinees ons te vertellen. Hij ging ook naar het station.

75. Maandag 29-10-2012 (Kunming)
We hebben weer aardig geslapen in de trein. Om 6.50 waren we weer in Kunming waar ons een drukke dag stond te wachten.
Ontbijten op het stationsplein. Ons heerlijke stokbrood. Visa ophalen. We moesten alleen een uur wachten, omdat het bureau pas om 9 uur open ging. Met veel gezeur, hebben wij en een Amerikaan ons Vietnamese visum gekregen (we mochten het alleen tussen 17.00 en 17.30 ophalen, maar dat lukte ons drieën niet vanwege onze vervolg reis). Daarna mijn haar laten knippen, een nieuwe usb gekocht (de oude waren niet goed L), naar ons oude hostel om de bustickets naar Vietnam op te halen (en ja, ze waren er!), een splitter voor computerkoptelefoons gekocht (een studente wilde kosten wat het kost ons helpen. Ze is de hele weg met ons van het busstation waar we haar hebben ontmoet, meegelopen naar de computermarkt, iedereen gevraagd waar ze een splitter kon vinden, naar de vierde verdieping), naar de supermarkt voor pindakaas, terug naar het hostel om een potje tafeltennis te spelen, naar het postkantoor om wat spullen naar huis te sturen, naar de bank om geld te wisselen (dit duurde zo ongeveer een half uur; het geld wisselen….). Tenslotte wilden we nog wat blz uit de lp van Vietnam op de foto nemen, maar die was verdwenen. Maar goed ook, want we moesten naar de markt om een nieuwe legging te kopen om van ons overige geld af te komen en onze bus naar het station halen. Deze busrit duurde een uur.
Daar aangekomen geprobeerd ons geld op te maken, maar dat is erg lastig hier.
Uiteindelijk gingen we om 19.30 met de luxe nachtbus als enige blanken richting de grens.

VIETNAM
270.000 Dong is 10 Euro

76. Dinsdag 30-10-2012 (Sapa)
We hebben slecht  geslapen in de nachtbus. Myles omdat het bed zo klein was, ik omdat de vrouw naast mij het raam open had staan, waardoor er de hele nacht een hevige en koude wind over mijn hoofd en haar waaide. Maar ondertussen was het ook 25 graden in de bus. En … er waren natuurlijk mensen die het nodig vonden om midden in de nacht te bellen en dan natuurlijk niet zachtjes.
Geen idee hoe laat we aankwamen bij de grens, maar we zijn tot een uur of 6.30 blijven liggen in bed. Daarna werden we ‘vriendelijk’ verzocht de bus te verlaten. (wij waren niet de enige die er nog in lagen). We besloten te lopen naar de grens. De 30 minuten was voor ons alleen 90 minuten. Ach ja, we waren toch al vies, klef, stinkend &bezweet. We besloten met ons overige geld lekker te eten. Maar nog is het niet op. Alsof ze dat roken… er kwam een Chinees aan onze tafel zitten en vroeg of wij onze Yuan om wilde wisselen voor Dong. Ja, natuurlijk!
De douane was zo gedaan. Daarna de brug over en binnen 5 minuten waren wij in Vietnam. Daar begon het hele spel natuurlijk weer. Ons proberen af te zetten met de taxi’s. Uit eindelijk hadden we de goede prijs. Het duurde daarna alleen anderhalf uur voordat de minibus vertrok naar Sapa (de chauffeur wilde zijn hele bus natuurlijk vol hebben om zo veel mogelijk geld te verdienen..)
Na ongeveer drie kwartier kwamen we, na een super mooi rit door de rijstvelden, aan in lekker warm Sapa. Daar hebben we lekker niets gedaan. Jammer, want toen we weer een beetje energie hadden, regende het.
Hier is het een uurtje vroeger dan in China. Maar in Nederland is de wintertijd ook in gegaan, dus het tijdverschil is nog steeds 6 uur.

77. Woensdag 31-10-2012 (Sapa)
Vandaag weer lekker rustig aan gedaan. Heerlijk door het drop gelopen. Een tweede boekenwinkel gevonden, waar ze een lp van Vietnam hadden J Ik kan mijn oude boek inruilen voor korting op een andere! Maar welke ga ik kopen?? Ook hebben we over de markt gelopen.
De vrouwen hier dragen bijna allemaal traditionele zwarte kleding met borduursel erop en vragen elke keer: ‘want to buy somethiiiiing?’
Het enige dat ik gekocht heb op de markt is naald en draad en fruit. En heerlijk brood!
Het is wel wennen dat alle restaurants hier vrij chique zijn met beleefd en netjes gekleed personeel. Heel anders dan de eettentjes waar we in China aten. Het duurt ook langer voordat het eten klaar is. Dat is voor mij soms aardig lastig als ik echt honger heb…

78. Donderdag 01-11-2012 (Sapa)
We hebben mijn oude boek ingeruild voor korting op de lp Vietnam en een nieuw boek voor mij: ’11 minutes’. Ondertussen heb ik van Marlies en mijn vader al ongeveer 15 e boeken gekregen die ik o mijn computer kan lezen. (nu alleen nog een e-reader…)
Daarna zijn we op de brommer door de rijstvelden gereden en door de oude dorpjes. Hier lopen ook de jonge meisjes in traditionele kleding. Niet speciaal voor de toeristen. Ze leven hier hun gewone leven en kwamen net uit school.
Toen we in Ta Phin aankwamen hadden wij een heel harem achter ons aan lopen. De vrouwen beginnen heel aardig een gesprek met je en vragen aan het eind of je wat van ze wilt kopen. Zo niet, dan worden ze niet boos, dan gaan ze uiteindelijk weg. Het zijn vrolijke en vriendelijke mensen.
We moesten 2 maal entree betalen, maar gelukkig niet zo veel als voor de dorpen in China.
Tussendoor hebben we eerst wat gegeten bij een restaurantje met uitzicht op het dorp Catcat. Daar kwamen we in gesprek met een stel uit Istanbul. Zij vertelden ons dat Lao Chai en Ta Van mooi waren om heen te gaan. De rijstvelden waren super mooi om te zien met de reflectie van de zon op het water.
Terug in het hotel een douche genomen om op te warmen om vervolgens naar de Indiër te gaan. Jammer dat het niet zo lekker was als de Indiër in Mongolië en China.

79. Vrijdag 02-11-2012
Alweer een rustige dag! Heerlijk. Eerst weer de thermoskan met warm water gehaald beneden voor een kopje thee bij ons heerlijke broodontbijt met ‘la vache qui rit’, pindakaas, jam en worst.
De lp gelezen waarin staat dat je lp van China wordt afgepakt als je de grens van China over gaat..
Vandaag was het ook echt een dag om mijn 2 rokken te maken, mijn haar te kleuren (is erg blond geworden L ) en heerlijk brood en fruit te halen terwijl Myles aan te hardlopen was. Oh ja, in China hebben we een hond in de koelkast gezien (klaar om om te eten), maar hier zag ik een stuk vlees met een uitsteeksel… Myles kon mij na enige inspectie vertellen dat het een hond was geweest. Dat was me al snel duidelijk, want naast zijn achterkant, lag zijn kop. Ook lag er een ezelpoot naast.
Hier in Vietnam zijn de markten vergelijkbaar met China. Alleen de mensen rochelen hier bijna niet en staren al helemaal niet naar ons! Dat is ook niet zo raar, want het is hier vol met blanken.

80. Zaterdag 04-11-2012 (Sapa)
De dag vol gemaakt met rondje om het meer, zoeken naar een hairdresser die een andere kleur door mijn haar kon gooien (doen ze hier niet aan) en bij het plein gezeten. Weer kwam er een verkoper naast ons zitten met dezelfde vragen met als laatste vraag: Want to go shopping?
Vanuit ons hotel kregen we een pick up. De taxi haalde ons op, om vervolgens rondje te blijven rijden en aan de overkant van ons hotel te wachten op meer passagiers. Na 20 minuten vertrokken we al toeterend naar Lao Cai (dorp aan de grens met China). In de taxi kwam een Vienamees naast Myles zitten om hem aan te raken en om even goed naar ons brood te kijken en ook het brood aan te raken. Aangekomen in Lao Cai hebben we heerlijk gegeten en zijn de twee Israëliërs tegengekomen die we al 3 keer eerder zijn tegengekomen in en rond Sapa.
Verder zaten we hier hordes blanken. Ook de trein zat er vol mee. Heel anders dan in China.
Omdat wij de trein zelf geboekt hadden, zaten wij niet tussen alle blanken. Nee, wij zaten in een coupe voor 6 personen met 4 Chinezen. Het was net of we weer terug in China waren; praten met handen en voeten, lachen, naar ons wijzen, nieuwsgierig, alles willen ze van ons zien, ze willen onze namen weten, waar we vandaag komen, ze willen dat wij het voor hun opschrijven als souvenir, ze wilden met ons op de foto etc. Ze waren erg vriendelijk en gelukkig niet luid en rochelen deden ze ook niet. Oh ja, natuurlijk waren ze met een tourguide mee met een tour van 40 mensen. ;)
Om 21.30 gingen we ons ‘top bed’ (bovenste bed) al in.

 81. Zondag 03-11-2012 (Hanoi)
Slecht geslapen in deze trein. Deze keer waren alle Chinezen erg rustig. Er was er maar één in een coupe verderop die ik twee keer heb horen rochelen. Maar het was zo heet in de trein en de trein was erg schokkerig. Toen we om 5.30 aankwamen was het nog donker en werden we overstelpt met ‘taxi’, ‘taxi’, ‘taxi’, ‘taxi’, ‘where are you going’. Wij wilden – net als in China – met de bus. Maar die was er niet. We besloten te lopen. Het was niet eens 1 km naar het backpackers district. En daar wilde de taxi chauffeur 200.000 voor hebben…