Avontuur in Halong Bay en genieten in Hue (3 t/m 10 november 2012)

81. Zondag 03-11-2012 (Hanoi)

Slecht geslapen in deze trein. Deze keer waren alle Chinezen erg rustig. Er was er maar één in een coupe verderop die ik twee keer heb horen rochelen. Maar het was zo heet in de trein en de trein was erg schokkerig. Toen we om 5.30 aankwamen was het nog donker en werden we overstelpt met ‘taxi’, ‘taxi’, ‘taxi’, ‘taxi’, ‘where are you going’. Wij wilden – net als in China – met de bus. Maar die was er niet. We besloten te lopen. En daar wilde de chauffeur 200.000 voor hebben… Het was nog niet eens 1 km.
Met kramp in mijn buik hebben we een rondje Hanoi gelopen. Net als in China heb je hier wee één straat vol met speelgoed’winkels’, één straat vol met uitzerwaren, een straat met haloween verkleedspullen, een straat met offerspullen voor de boedha’s etc. Dit is toch niet handig???
Aan een hoofdstraat hebben we weer ‘streetfood’ gegeten. Maar – zoals ik wel had kunnen verwachten – vond mijn buik dat niet zo fijn. Ik heb dan ook een hele toiletrol er doorheen gewerkt vandaag L
Ik heb vanaf vrijdag kramp in mijn buik. Al die keren hebben wij in China op straat gegeten en heb ik nergens last van ghead. Nu eet ik 3 keer in een restaurant in Vietnam en word ik ‘ziek’.
We hebben trouwens weer een kamer waarvan de buren roken. Dus onze badkamer stinkt lekker. Het geluid en de rook komt door ventilatiegaten in de muur binnen…

82. Maandag 04-11-2012 (Cat Ba)
Om 7.30 stonden we klaar om opgehaald te worden. Maar pas om 8.00 was de uiteindelijke pick up. We hebben even zitten dubben wat we zouden doen; voor 4 miljoen ($200,- = 150 euro) een toer met veel backpackers, of voor 250.000 een bus naar de haven en de pond over naar Cat Ba eiland, waarna we alles lekker zouden regelen en jammer genoeg minder backpakers tegen zouden komen.
We waren de eerste. Maar later zat de hele bus (24) vol met Westere mensen en onze rugtassen.
De eerste helft in de bus was vrij stil, ik had erg last van mijn buik, maar moest gelukkig niet naar de wc! We zijn gestopt bij een ‘village’. Nou, echt niet! Het was gewoon juwelier, waar je ook wat koekjes. We hebben de afgelopen maanden niet zoveel blanken bij elkaar gezien. Alle toeristenbussen stopten hier.
De tweede helft van de 3,5 uur durende bustrip was gezelliger. Velen, net zoals wij, kwamen erachter dat ze een andere reis kregen dan ze geboekt hadden. Voor ons een voordeel, maar voor een aantal anderen een nadeel, omdat ze een super de luxe hotel hadden geboekt. En i.p.v. dat ze daar om 13.00 uur aan zouden komen, zouden ze daar pas om 17.00 uur, in het donker, aankomen. Maar wij hadden een lange boottrip extra!
Voordat we de boot op mochten, moesten wij en nog een paar mensen tickets kopen. Geen idee waarvoor. Dat niemand ons uitleggen. We moesten die van 60.000 hebben, maar die was er niet. We konden kiezen tussen 40.000, 80.000 en 120.000. Nou, dan maar dezelfde als de Duitse meiden hadden gekocht; die van 80.000. Die moesten we laten zien voordat we de boot op gingen.
Op de boot hadden een 10tal mensen, waaronder wij, geen lunch en geen kajakken. De rest wel. Zij hadden de tour geboekt. Dat we niet mochten kajakken was niet erg, want het was daar erg toeristisch en ze mochten maar 20 minuten. Dat ik de lunch miste was ook niet zo erg, want ik had mijn ontbijt nog!
We stopten daarna nog bij een supermooi ;), kleurrijk verlichte cave. Myles is er wel in gegaan. Ik niet. Maar ik heb niets gemist!  Ik ben samen met nog een Nederlands stel op de boot gebleven. Daar een wodka-cola gedronken voor mijn krampen in mijn buik J
Vier uur later kwamen wij aan op het eiland. En natuurlijk was de laatste bus al weg. Dus moesten we met z’n allen in een roze bus. Bij de een was de bus wel inbegrepen en bij de ander niet. Bij ons niet, maar dat wisten wij. We moesten alleen wel een hoop geld (in verhouding met wat de hele dag gekost had. Hele dag: 260.000 (=$12) bus 120.000 p.p.) betalen voor de busrit.
Na uitgewisseld te hebben wat de een en de ander hadden betaald voor de reis, hadden wij weer de beste optie! Sommigen hadden $35 dollar voor de dag zonder lunch en kajakken betaald.
Maar na het balen en mopperen van een aantal en wachten op de chauffeur, kwam de sfeer er in!
Een Amerikaan had een fles wodka mee, een Vietnamees vrouwtje kwam met haar hele handel de bus in; daar hebben wij met z’n allen bier van gekocht.
En al zingend gingen wij richting Cat Ba city. Daar werd de helft (die een tour hadden geboekt) afgezet bij Sunflower hotel. Wij werden opgewacht door een andere man die ons naar zijn hotel bracht. Lekker goedkoop en gezellig met z’n allen in één hotel.
Alleen de eerste kamer die wij aangewezen kregen, had geen licht, de tweede kamer was na het douchen wel erg vochtig en klam. Maar morgen krijgen we een kamer met seaview en dus een raam!

83. Dinsdag 6 november 2012 (Cat Ba)
Gelukkig konden we al vroeg van kamer verwisselen, zodat wij ontbijt konden hebben in de nieuwe kamer die frisser rook, omdat we hier wel een raam hebben. Met uitzicht op zee! Maar … nog steeds dezelfde kleine mieren die overal rondlopen over het eten en de tandenborstels etc.
Met Zac, Dario, Denis en Thomas hebben we een brommer gehuurd en zijn we naar het National park gegaan, daar een heuvel beklommen met uizicht op de bergen.
Het enige dat we daar konden eten was noedelsoep met kip. Ik heb nog steeds niet zoveel honger, dus ik had niet. Ik heb niets gemist, want het was niet zo lekker.
Terwijl wij aan het eten waren, waren er aan aantal mensen die ons vroegen of wij wisten welke route naar de top ging. En via via hoorden wij later weer dat wij ‘team America’ werden genoemd. (‘team America’ heeft de gevaarlijk toren op de top ook beklommen) Sindsdien heten wij team America. (en dat met 3 Nederlanders en maar 2 Amerikanen…)
Daarna zijn we het hele eiland af gereden op zoek naar een mooi strand, maar dat hebben we niet gevonden. Pas rond een uur of half 6 toen het al donker werd, kwamen we bij een resort vlakbij ons hotel, met een aardig strandje. Jammer dat het zo hard waaide, koud was en bijna donker.
Die avond zijn we weer bij Mr. Zoom uit eten geweest. Dit keer met z’n tienen. De bediening ging niet helemaal zoals het moest en het eten was niet zo lekker als gisteren. En … we kregen ons eten allen één voor één.
We zijn super blij met onze kamer. Dit keer hebben we een gekko als huisdier i.p.v. een kakkerlak!

84. Woensdag 7 november 2012 (Cat Ba)
Om half 7 werden we wakker van een hevige regenbui. Tot nu toe hadden we nog geluk gehad, want op de weersverwachting stond dat het maandag en dinsdag zou regenen en woensdag en donderdag zou onweren.
Gelukkig was het om half 9 droog. We zouden toen al op de boot moeten zitten, maar een aantal van ons was nog bezig met het ontbijt.
Grappig om te zien dat de vrouw van het hotel de bestellingen opneemt in haar pyjama.
Uiteindelijk zaten we om half 10 eindelijk met z’n 10en op de boot met drankvoorraad en al (de Amerikanen hadden aardig wat ingeslagen).
Team America past nu beter bij ons. Nu zijn het 3 Amerikanen, 3 Nederlanders, 2 Duitsers, 1 Ier en 1 Zweed.
Bij vertrek met de boot zagen we aardig wat vissershuisje helemaal verpletterd en half gezonken.
En wat bleek dus… wat Hanna uit Nieuw Zeeland al had gezegd… dat er hier een orkaan was vorige week. Vandaar waarschijnlijk ook de bewolking.
Gelukkig was het de rest van de dag droog en warm. De zon hebben we alleen gezien op het moment dat wij lunch hadden. Echt een super lunch: verse vis, inktvis, waterchess met knoflook, gefrituurde springrolls. Super lekker allemaal. Ik denk dat de rest niet gewend was om een hele vis zo te zien liggen, want niemand at de vis. Dat betekende een hele vis voor Myles en een hele vis voor mij J
We werden de hele dag ‘lastig gevallen’ door vrouwen in bootjes die bier en sigaretten verkochten. De rokers bij ons op de boot roken zich een slag in de rondte. De sigaretten kosten geen drol hier.
We zijn – na een stukje varen - wezen kajakken langs de mooie karst bergen, maar ook eronderdoor! We zijn naar een klein strandje geweest waar we de fles wodka van Zack hebben opgedronken en we hebben het gewoon super gezellig gehad op de boot tot een uur of 5. Het wordt hier namelijk al snel donker.
In het hotel was het lastig douchen; eerst viel de stroom voor een tijd uit, daarna moest ik mijzelf wassen onder een douche met (ik heb ze geteld!) 10 straaltjes. Als ze nou allemaal dezelfde kant op gingen, was het nog wel te doen, maar deze douchekop staat zo, dat hij horizontaal sproeit met zo ongeveer 5 stralen die hun eigen weg gaan. Maarja, we zijn weer schoon!
Daarna tijd om mijn mail te lezen en om erachter te komen dat er in Beijing 3 doden zijn gevallen op de Chinese muur tijdens de sneeuwstorm daar. Ik vind dat wij het hartstikke goed doen hier met de hele reis! Qua temperatuur, landen en geld!
Ook hoorden we van Zach dat Obama de verkiezingen gewonnen heeft.
En heeft de lekkere lunch er voor gezorgd dat niet alleen mijn buik krampen heeft, maar ook ik daadwerkelijk weer regelmatig naar het toilet moet…
Ik zit nu beneden in het restaurant te typen, want op onze nieuwe kamer hebben wij geen internet. Ik zit in het ‘restaurant’ (lees; verlichte ruimte met tafels met plastic stoelen, of met stoelen waar je vanaf glijdt.) De vrouw die hier werkt loopt al rond in haar pyjama, net als vanochtend.
En af en toe zie je een vrouw voorbij lopen met een weegschaalmachine van zo ongeveer 2 meter hoog. Hier kun je, tegen vergoeding, op gaan staan. Dan wordt in het Vietnamees verteld hoe zwaar je bent en hoe lang je bent. Iedereen om je heen kan door de grote lichtgevende letters ook de informatie aflezen.
Later op de avond hebben we met z’n allen beneden in het hotel gezeten te bekijken wat de opties waren voor morgen. Het is hier gewoon onmoglijk om alles zelf te regelen. Je kunt gewoon niet een bus naar de haven nemen, een boot pakken en daarna naar het busstation lopen om de nachtus te nemen. Je MOET hier een tour boeken. En in elke hotel verkopen ze weer een andere toer. En overal zijn ze een andere prijs. En overal vertellen ze je andere informatie. En niemand is te vertrouwen. Want iedereen wil zijn tickets verkopen. Op internet is al net zo duidelijke inforamtie te vinden.
Wij besloten dan maar de bus naar de haven te boeken met daarbij in de pond naar Hai Phong. Dan kunnen we vanuit daar de rest regelen.
Daar was de man van ons hotel niet blij mee. Hij bleef maar zeggen dat het goedkoper was zijn ticket te boeken inclusief nachtbus naar Hue. Zijn bus had een toilet en soft Seats. Maar wij willen juist geen soft Seats, want dat zijn de stoelen die niet helemaal plat gaan; daar kun je niet op slapen. Maar nee hoor, dat was niet zo; het was echt een bed. Uiteindelijk konden we geen tickets kopen bij hem, dat moesten we de volgende ochtend maar doen. Na veel onzinnige informatie zijn we allen pas om 23.00 uur naar bed gegaan met de ventilators aan.

85. Donderdag 8 november 2012 (Cat Ba à Hai Phong)
Heerlijk uitgeslapen omdat we pas de bus van half 1 naar de haven hadden. We hebben ook de bus-boot ticket geboekt. De verkoper probeerde ons meteen WEER ook het ticket van de slaapbus te verkopen. Hij wist ons te vertellen dat in HaiPhong alles veel duurder was. Maar wij geloven hier bijna niemand meer, dus wij hebben dat ticket NIET van hem gekocht! Vandaag is het weer super warm. Alles is lekker kleverig. We hebben vandaag vers brood van de bakker gegeten met als toetje een grote mango.. Hmmm.
Thomas wist ons te vertellen waar we nieuwe ‘la vach qui rit’ kon kopen. Dus weer genoeg beleg voor de aankomende ochtenden!
Om half 1 werden we netjes opgehaald met de bus en gingen we naar de speedboat. Die bracht ons in 15 minuten naar de overkant (ze hadden ons verteld 45 minuten). Daar aangekomen op een afgelegen stuk land, hadden we geen idee waar we heen moesten. Uiteindelijk na 5 keer vragen, moesten we de bus in. Die was niet inbegrepen, maar ook wij deden alsof wij van niets wisten en kwamen zo gratis in de bus die ons in 15 minuten naar Haiphong zou brengen en wat maar 5 minuten lopen zou zijn (ja, snap jij het?? Ik niet). Uiteindelijk na ruim30 minuten in de bus, kwamen we aan in HaiPhong centrum waar we gek werden van de mannen die ons taxi etc wilden aanbieden. Maar de vraag waar het busstation was begrepen ze niet. Gelukkig hebben we de lp niet voor niets en hebben we daar een van de drie busstations uitgezocht waar we waarschijnlijk heen moesten. Na ruim een half uur lopen in de hitte, waren we aangekomen bij het goede busstation waar we ook een kaartje konden kopen voor de bus van 20.00 uur. We moesten dus nog aardig wat uren volmaken. Dat hebben we gedaan door met Thomas en Denise brood te kopen en tevergeefs een restaurant te zoeken. Eén groot busstation, maar geen restaurantjes. Wel konden we in het busstation een zakje noedels laten opwarmen met een eitje erdoor. Ik heb 2 eitjes laten bakken voor op mijn brood! Hmmm.
Daarna hebben we de rest van e uren vol gemaakt met kaarten (pesten). Eenmaal in de bus heb ik van bed geruild om samen film te kunnen kijken. Ik moest 2 keer naar voren om te vragen of de muziek zachter kon. Gelukkig deden ze dat meteen, maar later ging hij gewoon weer hard. Het was onmogelijk om film te kijken daardoor, maar ook omdat Myles zich niet zo lekker voelde.

86. Vrijdag 9 november 2012 (Hue)
Nog steeds wakker… Nouja, wel even geslapen, maar slecht. De man naast Myles vindt het nodig om de hele tijd van bed te verwisselen via Myles zijn bed. De buschauffeur vindt het nodig om keihard op zijn toeter te drukken (lijkt China wel), de wegen zijn erg beroerd; je wordt alle kanten op geschud. Ook omhoog. De wc stinkt (maar gelukkig hebben we een wc in de bus!). Mensen trekken de wc niet door. Om 5.50 uur gaat de muziek weer keihard aan, om hem na een half uur vervolgens weer zacht te zetten. Dan gaat de muziek weer hard en laten ze de nummers niet helemaal afdraaien. De hele nacht was het zo warm, dat het zweet van ons af droop. Maar dan een uur later stond de airco te loeien en was het weer tijd voor een deken.
Rond een uur of 9 stopten we voor ontbijt. Daarna hielden de verkopers die in de bus waren gesprongen brood 5 cm voor mijn neus om het te verkopen. Wij hadden veel lekkerder brood mee.  Om 10.30 hoopten we er te zijn, maar rond een uur of 12 stopten we voor lunch. Dat was nog gratis ook! Uiteindelijk waren we om half 2 in Hue. Weer werden we besprongen door taxichauffeurs, maar de taxi die we buiten het busstation aanhielden was de helft goedkoper. Daarmee zijn we met Thomas en Denise naar het centrum gegaan. Tis wel weer ff wennen hoe heet het hier is.
Thomas en Denise besloten in een luxe hotel te gaan (zij zijn dan ook maar 4 weken op reis), en wij in een goedkoop hotel, waar de mensen heel vriendelijk zijn!
Door een mooi park met allemaal beelden/kunst langs de rivier en ik naar het treinstation gelopen voor informatie over de trein naar Danang. Ik kan namelijk geen overheidssite vinden voor de trein hier in Vietnam. Door het donker ben ik terug gelopen (het wordt om 5 uur al donker hier) en heb ik met Myles wat gegeten bij een restaurant waar we Ronan (ontmoet op de boot naar Cat Ba eiland) tegenkwamen. Omdat Myles niet lekker was, ging hij naar huis en heb ik een biertje met ze gedaan. En heb ik het poolen van ze gekeken.
Om 12.30 kwam ik terug bij het hotel dat al gesloten was. Gelukkig was de eigenaar nog wakker en kon ik nog naar binnen!

87. Zaterdag 10 november 2012 (Hue)
Weer van kamer gewisseld, want onze douche deed het niet. Niet dat je wat aan douchen hebt, want als je eenmaal buiten komt, zweet je als een gek en zit je ook nog eens onder de zonnebrandolie en deed. Erg plakkerig en vies. Maar we mogen niet klagen; helder blauwe lucht en geen regen zoals in Nederland.
Myles was nog steeds ziek dus ben ik achter op de brommer naar Khai Dinh Thomb geweest. Eigenlijk had ik er wel genoeg van, maar deze was echt super mooi. Anders dan ik ooit gezien heb; zie foto. Daarna langs het treinstation om toch maar kaartjes voor Danang te kopen. Het schijnt een super mooie treinrit te zijn. En ook al hebben we niet zoveel tijd meer (ik wil naar het eiland onder Cambodja aan het eind van de Vietnam reis), heb ik toch besloten deze treinreis te boeken. Voor Myles ook beter, want hij wordt ziek in de bus.
Daarna naar een Thien Mu Pagoda geweest. Ook weer heel anders en mooi.
Eenmaal terug heb ik met moeite een bakkertje gevonden, werd ik versierd door een Vietnamees die mijn email wilde hebben, ben ik naar het park gelopen waar mannen tekeningen, marihuana, motorbikes, cyclo’s aanbieden. Toen ik heerlijk in mijn lp aan het lezen was, kwam er weer iemand. Maar deze keer wilde de 21 jarige student zijn Engels uitproberen op mij. Het was een lastig gesprek, maar wel dapper van deze jongen om mij zo aan te spreken.
Uiteindelijk weer met Myles uit eten geweest.