Bijzondere ervaringen in Sri Lanka

24 juli Negombo: meer dan 12 uur geslapen. Ontbijtje; omelet met brood. En… kramp in mijn buik… Bah… Het gaat ook nooit over. Maar ik slik de medicijnen nog steeds. Nog 2 dagen en dan moet het over zijn.

Ik heb een mooi uitzicht op het strand. Het is 29 graden en het waait hard en soms regent het ook erg hard.

Verder heb ik aan mijn verslag en foto’s gewerkt en op skype geweest. Om half 4 was het eens tijd om er op uit te gaan.

Ik ben een even heerlijk over t strand gaan lopen. ’t Hotelletje zit namelijk aan het strand. Natuurlijk weer een aantal Sri Lankanen die met mij wilden praten. Eentje bleef maar hangen nadat ik toch echt duidelijk had gezegd dat ik alleen wilde lopen. Op weg door een smal straatje naar de hoofdweg begon hij mij lastig te vallen. Gelukkig was hij door mijn reactie snel weg.

Eenmaal op weg naar de Dutch fort begon het te regenen en heb ik maar eens een nieuwe plu gekocht. Die van mij was lek…. Maar ook al was hij  niet lek, dan was mijn rok alsnog zeiknat geweest. Wat gaat het hier te keer zeg… Wat een vis op de vismarkt zeg… Miljoenen visjes lagen te drogen op t strand en in achtertuinjes. Ik mocht meekijken hoe ze de onderkant van de vis openmaakten en keken of er maden in zaten of niet. De eerste 20 vissen de ze checkten zag je binnen in de gedroogde vis iets bewegen en uiteindelijk kwam er zo’n wormpje uit… Bah… Die vis ging op de stapel om weg te gooien. Oh… en of ik met hem wilde trouwen…

Het Nederlandse fort is omgetoverd tot gevangenis, dus daar kon ik niet naar binnen.

Op de terugweg ben ik een beetje omglopen en kwam er een tuk tuk vragen of ik gratis mee wilde. Eerst niet, maar uiteindelijk, omdat hij in het hotel naast mij moest zijn, ben ik toch ingestapt. Ook ff een biertje gedaan en daarna naar Rodeoz geweest. Leuke kroeg. Later nog naar een andere kroeg waar 15 Sri Lankaanse mannen waren en 8 Nederlanders. Was gezellig. We hebben tot in de late uurtjes gedanst. Toen ik uiteindelijk weer terug kwam in mijn ‘beach villa’ wilde een van de medewerkers nog lastig doen. Ik heb hem maar weggeduwd en snel de deur op slot gedaan. Hier kom ik dus maar niet meer terug.  

25 juli Negombo heb de ananas die ik van een man gekregen heb lekker opgegeten. De mango was ook erg lekker gisteren. De tuk tuk driver van hiernaast heeft mij naar de bushalte gebracht. Nog even gestopt bij het Nederlandse kanaal. En ook nog de bus ingehaald (hij reed namelijk net weg) en mij afgezet voor de bus J

De bus rijdt als een gek en zit soms ook erg vol. Als we langs een begrafenis rijden (gaat hier op dezelfde manier als Nederland omdat hier veel Christenen zijn) gaat de muziek in de bus uit. Erg netjes. De mensen zijn hier trouwens in het wit gekleed tijdens de begrafenisstoet.

Aangekomen in Kandy een guesthouse opgezocht waar ik als enige was. Rondje om het meer gelopen en wat broodjes gegeten in ‘t centrum. Oh ja; nieuwe schoenen gekocht, want er zat een gat in mijn zool. Er zijn hier een hoop lekkere broodjes te halen: met suiker, gevuld met groente etc). Goed voor de maag. Ik vind het hier maar saai. Om 7 uur viel ik al in slaap.

Er wordt trouwens slecht Engels gesproken hier in Sri Lanka.

Na 14 uur slaap had ik besloten toch maar even het centrum in te gaan voordat ik weg zou gaan. Een simkaart halen. Voor 99 roepies (70 cent) kan ik 350MB internetten J Daar kwam ik weer een Sri Lankaan tegen. Toch maar even een drankje en broodje mee gedaan in een pub waar meerdere buitenlanders waren. En daarna… zijn we naar de cricketwedstrijd Zuid Afrika – Sri Lanka geweest. Dit was echt geweldig! Voor 50 roepies (33 cent) zaten we heerlijk op ’t gras. Om 5 uur moesten we weer terug. In het guesthouse had een Chinees ondertussen mijn kamer ingepikt. Ik had nl. uitgecheckt. Maar omdat ik besloot met haar de rest van de wedstrijd af te kijken heb ik in een andere kamer ingecheckt. Na een uurtje stond Rashid weer voor de deur. Dit keer met z’n auto die net terug was van een beurt. Mooie lage sportauto. Hij werkt nl in Dubai en is hier voor 20 dagen op vakantie. Even terug in zijn eigen land. De wedstrijd was super gaaf in de avond. Daarna nog even in een hotel waar hij gewerkt heeft en waar alle reizen van Fox komen een drankje gedaan.

Vandaag 27 juli (Kandy) ben ik maar weer eens wezen hardlopen. Ik voelde me weer goed. Maar verder dan een rondje om ‘t meer kwam ik niet. Volgens mij stappenteller 2,7 km. Toen even gelopen en daarna weer een km naar het hotel Shilanka gelopen. Daar heb ik de spa en de mooie kamers gezien. Ik mocht volgens mij niet zwemmen, omdat ik zo bezweet was. Daarna nog een km terug naar mijn hotel gerend om een broodje met boter te eten (jaja, eindelijk eet ik eens verstandig) en om samen met Yaya naar het busstation te gaan. Het was trouwens een leuk guesthouse. Ik heb echt tussen de familie gewoond.

Yaya ging naar de botanical gardens, ik naar Dambulla. In een ac bus met nog drie Australiërs. Was gezellig. In Dambulla bij het postkantoor ging ik er uit en heb uiteindelijk een guesthouse gevonden die een beetje een redelijke prijs had. Het is hier allemaal best duur. De man is erg vriendelijk en ik kreeg meteen weer zo’n vieze kop koffie. De koffie is hier echt niet te zuipen.

Toen de bus naar Sigiriya gepakt. Jee, wat is het hier warm. De zweetdruppels lopen langs m’n lijf. In Sigiriya kon je voor 30 USD (3750 Rps) een ticekt kopen om de rots op te klimmen. Zoveel geld had ik niet bij mij, dus stapte ik achter op de brommer voor 100 RS en ben toen naar de andere rock (200 Rps) gegaan waar ik het bovenste puntje helemaal voor mezelf had. Heerlijk ff in de wind van het uitzicht genoten.

Op de terugweg ging er toevallig een jonge jongen die daar even bij de familie op bezoek was ook terug (3 km) naar het busstation. Toen ik vroeg wat hij ervoor wilde hebben om mij af te zetten, schrok hij er van. Het was gratis. Maar toch hem ik hem ff 100 Rps gegeven. Hiervan wilde hij sigaretten kopen bij de ijscoman L. Ik heb voor 100 Rps een fles water en een ijsje gekocht. Op de terugweg zat ik naast een Italiaan die ook leraar is en ook alleen reist. Hij gaat alleen nu weer richting het noorden. Ik ging terug naar Dambulla, waar ik te laat was voor de cave tempel en uit eten ben geweest bij een local restaurantje. De rijst was niet te eten. En dat terwijl ik wel heb gezien hoe ze het klaarmaakten. Nu maar hopen dat ik morgen niet ziek ben! Ik kreeg daarna wel gratis rijst met dahlJ

Uiteindelijk met de familie (moeder, zoon en dochter; vader en dochter waren er op dit moment niet) op de bank gezeten en mijn telefoon weer aan de praat gekregen. Hij was geblokkeerd, omdat ik in mijn broekzak een paar keer de verkeerde pincode het ingedrukt per ongeluk. Gelukkig had ik een nieuwe telefoon gekocht in Mumbai. Een simpele Nokia. Zo kon ik in de tussentijd wel ff Yaya bellen.

En op tijd naar bed onder de klamboe en asbestplafonnetje…

Om 7 uur was ik wakker en stond er een heerlijk ontbijtje voor mij klaar. De vrouw had mijn broodjes geroosterd, mijn banaantjes en yoghurt klaar gelegd en thee gezet. Heerlijk gegeten!  Oh ja, en nog een eitje voor mij gebakken!  Om 8 uur ging ik naar de Rock tempel. Dat was meteen mijn morning excersise. Een hoop traptreden op in de hitte. Maar het was het wel waard. Mooie rots waarin allemaal Boeddha’s en muurschilderingen te zien waren. Daarna nog de megagrote gouden Boeddha van dichtbij bekeken voordat ik met de airco bus naar Anuradhapura ging. Maar ook in die bus was het erg warm. Na ongeveer 2 uur kwam ik aan en ben ik een tuk tuk op gaan zoeken die mij een rondje door de ancien city wilde rijden. En ja hoor, zoals de lonely planet al had geschreven, ze bieden mij allemaal een tour aan waarbij ik geen ticket hoefde te kopen, maar hun net iets minder geld gaf, zodat het mij goedkoper uit kwam. Nou, niet dus he! Ik heb na een stukje met mijn rugzak op lopen tientallen tuk tuks en busjes af moeten slaan, totdat ik er eentje tegenkwam die mij gewoon naar het ticket office wilde brengen. Daar begon mijn 3 uur durende trip door Anuradhapura. In het museum lag een mooie VOC munt met het logo dat wij op de gulden hadden.

Verder mooie ruines gezien en veel stupa’s. (Geen idee hoe dat in het Nederlands heet)

Ik heb mn zonnebrand trouwens voor het eerst gebruikt! Het is snikheet en heldere lucht met zon. Alleen de zonnebrand zweet zo mijn lijf af…

Om 3 uur stond ik bij de bushalte en was er geen bus naar Trincomalee. Ik moest overstappen in Horowupotana. De reis duurt 3 uur… 2,5 uur… 2 uur?? En de laatste bus vanaf daar gaat om 6 uur. Uh… wat zal ik doen. Toch maar de bus genomen. Halverwege na t tanken startte de bus niet meer. Alle mannen de bus uit (behalve de monnik) en duwen maar. Ja… hij ging weer aan. Toen zag een vervelende man zijn kans schoon naast mij te komen zitten. Maar na een blik naar de chauffeur geworpen te hebben en de chauffeur naar hem, was dat gelukkig snel over!

De reis van Horowupotana duurde ook zo’n 2 uur en was ook net een raceparcours. Nee, niet eentje over asfalt, maar over rood zand. Ze waren de heeeeele weg aan het opknappen. Niet dat ze dan stukje bij beetje doen.. Nee, ze doen de heeeele weg. Toen ik in het hotel ging douchen en mijn kleren wassen, bleef er maar rood vanaf komen…

Oh ja, een ritje van twee uur met de bus kost wel 50 cent.

De eerst bus moest elke 15 minuten het waterpeil bijvullen tijdens het rijden.

Onderweg stopte de bus om mij een foto te laten maken van een wilde olifant.

Het was een mooie reis over het rode zand in contrast met de groene palmbomen en waterpoeltjes en rijstvelden.

De mensen in de tweede bus waren erg gezellig. Vooral de baby  vond mij erg interessant.

Veel werktuigen zijn hier ook van het merk CAT.

Ook in de bus dragen veel mannen een ‘rok/lap’ ipv een broek.

In Trincomalee probeerde een man met mij mijn hotel in te komen. Heel raar dat ze zichzelf zo uitnodigen. En tijdens het eten in een local restaurantje om 20.00 uur wilde de broer van de eigenaar mijn telefoonnummer nadat hij had gezegd dat hij getrouwd is en een kind van 4 heeft… Wat een stelletje vervelende mannen zijn het hier.

Uiteindelijk een praatje gemaakt met  de hoteleigenaar. Toen er vier mannen in groen pak met grote geweren op een oude fiets langs kwamen rijden besloot ik eens over de oorlog te vragen.  De oorlog is pas sinds 4 jaar voorbij hier en heeft zo’n 25 jaar geduurd…

Deze mannen waren alleen geen soldaten, maar politie :)