Left Udaipur, had a great time in Mumbai

Uiteindelijk heeft Viky mij (en het Franse stel) mee uit eten genomen bij Chiraq. Een beetje rijst, groente en chapati.

Vandaag (20 juli) ben ik uitgenodigd door Virendra (de oudste zoon van het guesthouse) voor een feestje. Ter ere waarvan dat was, kwam ik niet zo goed achter. Hij was klaar met bidden naar God. Maar daar ben je toch nooit klaar mee? Ach… We (Viky, Tanu en nog een jongen) gingen met de bus.

Ik had Rakesh gebeld, want Cool cafe was nog niet open en Paps juice place ook niet. Ik moest wel ff ontbijten. Even snel ontbeten. Dit keer maar netjes curd met banaan. Ik was netjes om 10.15 weer in het guesthouse. Maar.. het werd 10.45 omdat ze nog iets moesten regelen voor school. Oke, 10.45 werd 11.15… Dit is normaal in India… Omdat lopend naar het busstation voor mij niet zo fijn was voor mijn maag, hebben we toch maar een tuk tuk gepakt. Daarna moesten we nog wel ff wachten op de bus. Bushalte? Nee hoor, gewoon langs de kant van de weg op een stapel tegels.

Ik had een hoop bekijks. Ik werd flink aangestaard, mensen begonnen gesprekken met mij, willen op de foto etc. Het was aardig druk en warm in de bus. Ook zat later het hele dak vol met mensen. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Dit man trouwens niet in overheidsbussen, maar wel bij de privé bussen.

Na ruim 2,5 uur waren we eindelijk bij de poort. Vanaf daar werden we opgehaald door een van zijn vrienden. Het was nog een paar kilometer naar de tempel waar ze eerst gingen offeren en bidden. Dit duurde nog niet eens een minuutje. Daarna zaten er alleen maar mannen bij elkaar te eten (lam) en te drinken (whisky). Het andere gezelschap; die zelfs met nog meer waren dan wij, waren de vliegen. Geen ventilator, dus super zweetweer en veel vliegen. En ook gewoon op het eten. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Toen de regen uiteindelijk gestopt was, ben ik met Sebas op de brommer terug gegaan. Onderweg hadden we nog een lekke band en kwamen nog 2 jongens tegen die ook op het ‘feest’ waren. Vooral Rama was erg onder invloed. Ook zijn we nog langs een oude vriend van Sebas gereden en uiteindelijk waren we pas laat thuis toen het al donker was. Even nog een drankje gedaan op een rooftop voordat ik naar cool cafe ging.

Vandaag 21 juli maar eens medicijnen gekocht. Ik heb toch al heel lang last van mijn maag. Er speelden erg veel dingen mee: maandelijkse probleempje en ik at gewoon alles. Ook Indiaas. Dus eigen schuld, dikke bult.. hahaha. Maar toch was het niet fijn.

Nog even bij Shashi cooking langs geweest waar het Franse stel ook kookles had. Even mee gegeten. En natuurlijk weer alles gegeten… Heerlijk! Afscheid genomen en verder van iedereen hier in Udaipur.

Neelam en haar zoon Geenu mee uit eten genomen. En wat zijn ze verlegen zeg. Ze wilden geen drinken en ik moest eten uitzoeken. Uiteindelijk hebben zij ook wat uitgekozen. En hebben we heerlijk gegeten bij Natural view en genoten van het uitzicht. Ik ben daar gebleven bij Dudi en Dev. Wat gedronken en t erg laat gemaakt. Tussendoor nog ff naar Rakesh om gedag te zeggen.

Na een uurtje slapen werd ik alweer opgehaald door de taxi om naar het vliegveld te gaan.

Daar moest mijn tas door de x-ray. Toen ik mocht inchecken, ging mijn tas helemaal naar Chennai. Dus moest ik mijn tas weer terug om er wat schone kleren etc uit te halen. Toen moest hij weer door x-ray. Toen was ik het cadeautje voor Harsh er vergeten uit te halen. Dus die eruit en weer door x-ray. Toen naar security. Moest ik weer terug… voor een label aan mijn tas… Toen door security. Moest ik mijn waterfles voor de helft leeg gooien in de … prullenbak… Gedaan; toen mocht hij mee.

We mochten al vrij snel instappen. Om 8.30 was ik in Mumbai. Maar Harsh kon ik niet vinden.

Ik stond nl bij international airport. Maar uiteindelijk ben ik maar naar domestic gelopen. Daar stond hij. Ik had geen beltegoed meer en geen internet…

Bij hem thuis heeft zijn moeder cornflakes met melk voor mij gemaakt en een bakkie koffie. Oeps… mijn maag… medicijnen en het was weer over.

We zijn toen naar de trein gegaan waar we Vinodh ontmoetten. Hij woont al een paar maanden in Mumbai (hij komt uit Chennai) en wilde ook wel sightseeing met ons.

Dit hebben wij gedaan:

1. We got train from Vile Parle Station towards Churchgate : 1st class ; Maar super vol! Iedereen hangt half uit de trein...

2. Got down at churchgate and been to Air India office which is at Nariman Point.

Hier heeft het een uur geduurd voordat mijn ticket veranderd is. Nu heb ik eindelijk weer een ticket naar Sri Lanka!

3. Then Marine Drive where we clicked our 1st set of pictures with sea :)

4. Then Lunch at cafe Mondegar at Colaba causeway; Hier hebben we heerlijk geluncht!

5. gateway of India

6. walked to Crowford market the between we saw flora fountain

7. Took taxi then reached Malabar hill or hanging garden or call as Firoze shah mehta Park (in between we saw famour Chouwpatty Beach )

8. Got taxi from Malabar hill for Bandstand Bandra

9. Then Juhu Beach (plastic beach lol)

10. Bora Bora Cafe :) Waar we Mojito’s dronken en Joel ook ontmoetten! Die kwam even langs om mij te zien J

we enjoyed lot and definatly a unforgettable day for sure .. :)

Om 23.00 uur waren we weer thuis!

Dinsdag 23 juli ging om 00.30 de wekker. Harsh bracht mij naar het vliegveld waar ik meteen door kon lopen en even mijn ogen een half uurtje dicht te hebben gedaan, van mijn wekker wakker werd, het vliegtuig in kon lopen. Ik had 2 stoelen voor mezelf. Voordat het vliegtuig opsteeg, viel ik al in slaap. Voor het eten werd ik toevallig even wakker, maar daarna was ik weer in dromenland totdat we landden. Daar had ik moeite met wakker blijven.

Ik moest eerst mijn tas ophalen (gelukkig had die ook de wachttijd in Mumbai overleefd en was hij gewoon met het vliegtuig meegekomen) om vervolgens naar Air India office te gaan. En je raadt het nooit. Binnen 1 minuut was mijn ticket voor Delhi naar Chennai gecanceld. Jammer genoeg is dit vliegveld (Chennai) heel erg klein. Na 10 minuten lopen was ik dan bij international departures en gelukkig stonden daar een paar stoelen waar ik mijn rugzak op gelegd heb, mijn opblaasbare kussentje en weer drie keer een uur geslapen heb. Toen was ik het zat en ben ik maar mijn foto’s op mijn computer gaan zetten. Ik mag nl nog niet inchecken en er is hier verder echt helemaal NIETS.

Eenmaal in het vliegtuig was er een Indier die maar al te graag met mij wilde praten. Werd er helemaal gek van. Hij wilde met mij op de foto en mijn facebook. En hij had heel veel buitenlandse vrienden…. Jaja. Het enige wat hij mocht, was met mij op de foto ZONDER MIJ AAN TE RAKEN! Hahaha. Hij was een beetje teleurgesteld...Toen we landden had ik trouwens super mooi uitzicht op allemaal palmbomen J Sri Lanka ziet er ook iets schoner uit dan India.

Eenmaal aangekomen in Sri Lanka (al na een uur) ben ik maar naar Srilankan airlines gelopen om te vragen of – als ik terug vlieg – mijn bagage kan doorlabelen naar Amsterdam. Anders heb ik alsnog een probleem, want ik kom India niet meer in. Dus kan mijn bagage niet meer ophalen en opnieuw inchecken. Na 4 balies, kreeg ik een naam en was het mogelijk J. Nu maar hopen dat ik on line kan inchecken voor de vlucht naar huis. Anders heb ik alsnog een probleem. Maar dan zien we dan wel weer.

Toen geld pinnen. Maar hoeveel LKR is een euro? Even rondvragen dan maar.

Toen snel de bus gepakt. Ik kon ook een taxi nemen. Maar dat heb ik maar afgeslagen. Eerst vroeg hij 500 roepies en daarna mocht ik gratis. Nou, laat ik dat maar niet doen.

De bus kwam net aan en toen iedereen de bus uit was, vroeg hij mij 50 roepies. Nou, echt niet! Dat had ik al gelezen in de lonely planet (lp). Oke, 20 roepies dan. Ook te veel, maar ik vond het goed. Hij had alleen geen geld terug van 500. Dus gaf de buschauffeur van de volgende bus hem het geld. Ik in de volgende bus. Even  gevraagd aan een local wat het kostte naar Negombo; 20 roepies. Maar de conducteur kwam maar niet…. Hij heeft net zo lang gewacht tot we bij het busstation waren en iedereen er uit was voordat hij mij geld vroeg. Hij vroeg iets te veel. Maar ik heb hem gegeven wat de anderen ook hebben betaald. Opzouten! Ik ben best bereid een fooitje te geven, maar niet op deze sneakie manier. Toen de volgende bus. Hier waren ze vriendelijker en vertelden ze zelfs wanneer ik er uit moest.

Ik heb een hostel aan het strand uitgezocht. Na een minuut of 15 begon het te regenen. Een oudere man hier begon een praatje met mij en trakteerde mij op een arak met soda. Om een uur of 8 ging ik naar bed om ff mijn foto’s te uploaden. Maar dat is mij niet meer gelukt. Ik viel al snel in slaap.

Wel nadat ik een touwtje had gekregen om mijn raam dicht te binden, want de regen kwam gewoon naar binnen waaien.

24 juli: meer dan 12 uur geslapen. Ontbijtje; omelet met brood. En… kramp in mijn buik… Bah… Het gaat ook nooit over. Maar ik slik de medicijnen nog steeds. Nog 2 dagen en dan moet het over zijn.

Ik heb een mooi uitzicht op het strand. Het is 29 graden en het waait hard en soms regent het ook erg hard.

Verder heb ik aan mijn verslag en foto’s gewerkt en op skype geweest. Om half 4 was het eens tijd om er op uit te gaan.