Terug in Udaipur, maar nu nog zieker... :(

Vandaag, 16 jui, is mijn telefoon overleden. Voor de zoveelste keer alweer. Mijn Nokia was al overleden toen ik in Udaipur aankwam, dus die had ik al weggegeven aan een Indiër die hem wilde maken en daarna wilde houden.
Vandaag een hele dag in Pushkar! Ik ben naar Rainbow restaurant gegaan om daar te ontbijten en on line te kijken hoe ik mijn telefoon weer aan de praat kon krijgen. Dat is mij niet gelukt. Wel kwam  ikTal tegen. De Israelier waar ik in Udaipur yoga mee heb gedaan. Daarna ben ik ff in Jimmy’s geweest. De winkel van Nikki en Pintu. Pintu heeft mijn telefoon naar een telefoonshop gebracht en één van zijn telefoons te leen gegeven. Later was alleen Nikki in de winkel. Toen ik hem vroeg waar ik ors kon kopen, liet hij mij alleen in de winkel en is hij het voor mij gaan kopen. En wilde weer geen geld aannemen van mij.

Toen ik de winkel uit liep moest ik nog even met 5 Indiase mannen op de foto. Hier zijn nl ook veel Indiase toeristen.

Tijdens het shoppen (jammer genoeg kan ik niets kopen, want ik ga hierna nog 3 weken naar Sri Lanka) kwam ik Tal en Chris tegen. Daar hebben we wat mee gedronken bij Baba. Nouja, ik alleen wat water, want mijn maag is nog niet goed.

Bij het busstation hoorde ik dat de eerste bus om 7 uur gaat, dus moet ik morgen een taxi naar Ajmer treinstation nemen.

Tal en ik hebben daarna gezwommen in zijn hotel. Omdat mijn telefoon nog niet klaar was (software update), wilde Pintu een koffie met mij doen. Hij zei dat hij mij erg leuk vond etc. Heb ik weer… Had ik kunnen weten natuurlijk. Nu moest ik nog ff aardig blijven totdat ik mijn telefoon terug had. Wel heb ik hem gevraagd of hij mij bij Baba af kon zetten, omdat ik daar had afgesproken met Tal. Gelukkig wilde hij dat. We waren daar met 7 reizigers die alleen reizen: Tal (Israel), Chris (Frankrijk), Marvin (Duitsland), een Spaanse, een Mexicaanse en een Israëliër.

Uiteindelijk zijn we terug meegelopen met een trouwerij. Met de man op het witte paard. Daarna nog even van het uitzicht van mijn balkon genoten.

Net toen ik naar bed wilde gaan rond 11 uur, begon Dilip met mij te kletsen. Ik had weer kramp in mijn buik en werd lek gestoken door de muggen. Snel een lekkere 7-up en mosquitocoil aan gezet! Uiteindelijk kreeg ik een setje oorbellen van Dilip… (eigenaar van het hotel) toen ik naar bed ging.

Ondertussen is het alweer 17 juli, maar ik heb geen idee wat voor dag het is. Maakt ook niet uit, want de wekker ging gewoon om 4.50. Ik had de lift van Pintu afgeslagen en ben met de taxi naar Ajmer gegaan (30 min). Eenmaal aangekomen op het goede perron, kwam de trein al aanrijden en kon ik mij installeren in mijn luxe ‘chair car’! Volgens mij is dit de enige coupe met ramen, omdat er airco is. Best koud trouwens. Maar… ik had 3 stoelen voor mijzelf alleen. Ik kon dus lekker languit (voor zover dat mogelijk is. Het is namelijk te vergelijken met een vliegtuig. Maar dan eigenlijk nog wel luxer! De stoelen zijn breder en er is veel meer beenruimte; voor mij maakt dit natuurlijk helemaal niets uit).

In deze coupe kon ik mijn laptop ook tevoorschijn halen. Ik was namelijk niet de enige. Ik heb even aan mijn fotoboek 2013 gewerkt. Totdat ik ineens de naam Abu Road zag staan. Ik moest er uit…. Snel dus alles los in mijn schoudertas gegooid en de trein uit gespurt. De conducteur zei dat we om 13.00 aan zouden komen, maar het was ruim een uur eerder.

In de local bus daar had ik veel bekijks. Totdat er nog een ‘blanke’ bij kwam zitten. Een meisje uit Duitsland. Dat was wel gezellig en werd ik even afgeleid door het kletsen ipv het staren naar ons.

Bij de bushalte stond Harsh. De jongen die ze in Udai Haveli hadden aangeraden als guide. Met hem heb ik een guesthouse gezocht en natuurlijk een chai gedronken. En… de muggen hadden meteen hun target gevonden… Ik zat meteen onder de muggenbulten. In Mt Abu is niet zoveel te doen. Het is lekker koel  en het regent. Toen ik rondje aan het lopen was, kwam ik haar (Katrien) weer tegen en zijn we samen een rondje gaan lopen. Even bij een tempel naar binnen gegaan waar we met een moeder en haar hoogzwangere dochter hebben gesproken.

Ik ben later na een broodje garlic, om 8 uur naar de kamer gegaan om een film te kijken. Maar na 5 minuten viel ik al in slaap. Ben om 10 uur nog wakker gebeld, om 12 uur klaar wakker om een half uur op t toilet te zitten en daarna ben ik er om 8 uur uit gegaan om een heerlijke warme douche te nemen! Dat is met zo’n pijn in mijn buik wel erg lekker. Ook met ’t weer hier. Tis iets kouder hier. Ik heb me kleren en een deken over mij heen geslapen.

Jammer dat ik al zo vroeg in slaap ben gevallen, want er lopen hier beren in de rondte. Die heb ik dus gemist. Maar de muggen hebben het dubbel en dwars goed gemaakt hoor!

Als je op youtube zoekt naar Uttarakhand Kedarnath Flood, dan zie je wat een heftige overstromingen er in het noorden van India zijn.


Na een simpel ontbijtje heb ik de local bus gepakt. Daar zat een Duitser in die aan bioindustrie doet hier. Interessant. Het was soms lastig een gesprek te  voeren door het vele toeteren van de bus. We reden namelijk via een bochtige weg de berg af. En bij elke bocht toeter je dan.. Vrouwen krijgen trouwens sinds een paar weken 30% korting op de buskaartjes! Niemand kon mij alleen vertellen waarom dit zo is.

Na een half uurtje, moest op Abu Road overstappen. Nog even snel naar de wc waar de jongen netjes het toilet (lees; het gat in de grond zoals gewoonlijk) voor mij ging schoonmaken. Maar… hij wilde er wel een zoen voor. Echt niet! Toen ik uiteindelijk ook echt alleen het toilet op ging – gebeurde was ik verwachtte - zat hij door de kier te gluren. Erg handig hoor zo’n rokje. Er was niets te zien. Maar ‘Fuck off’ begreep hij wel!

De volgende busreis duurde 3,5 uur. Daar zat ik naast een Indier uit Jaipur. We hebben gezellig gekletst en muziek geluisterd. Eenmaal in Udaipur ben ik natuurlijk weer naar Udai Haveli gegaan waar Vicky ook weer was. Daarna een rondje met de auto van Saju, want Rakesh had z’n restaurant niet open. Daarna nog even naar Mukesh en achter op de brommer bij Harshid en zijn dochtertje van 2 voor een bananenlassi.

Uiteindelijk ben ik om half 8 naar Shashi gelopen. Maar zat weer te kletsen onderweg. Gelukkig bracht Arshad mij toen weg, want anders was ik te laat geweest. Had ook niet erg geweest, want Shashi was bezig met haar cooking class. Was gezellig. En daarna om 22.30 ook weer heerlijk genoten van het eten.
Om 11 uur was ik nog even naar Cool cafe waarna we met Dudi, Rakesh en Saju een rondje om Tiger Lake hebben gereden met de auto.

Vandaag 19 juli heb ik niets gedaan. Wakker geworden, gegeten bij Rakesh en daarna op bed. Ik heb zo’n pijn in mijn buik L