Brainwashing in een Ashram?? (8 dec Varkala --> 13 dec Munnar)

115. Zaterdag 8 december 2012 (Varkala)
Vandaag een goede vriendin van Myles opgezocht en met de drie meiden wezen ontbijten om 12 uur… Daarna op het strand gelegen. Hier kun je in je bikini op het strand liggen en dragen wat je wilt. Heel raar. Ik draag gewoon kleding over mijn knieën en schouders.
Op ’t stand in bikini was wel een beetje vreemd. Er lagen tientallen westerse vrouwen in bikini en er liepen ook af en toe wat Indiërs langs, die het allemaal erg interessant vonden. Die zaten natuurlijk openlijk te staren en te wijzen.
’s Avonds zijn we met z’n vijven uit eten geweest. In het donker hebben we een restaurant opgezocht. Er schijnt hier elke dag rond half 7 de stroom er een half uur af te gaan. Het was de eerst keer dat de curry niet zo lekker was.  Daarna in de Chill Out bar een drankje gedaan, waar allemaal toeristen waren (westerse) en waar zij ook de verschrikkelijke Indische zanger vervingen met hun gitaar en hun nummers. Uiteindelijk gingen we daar om 12 uur weg.

116. Zondag 9 december 2012 (Varkala naar Kollam)
Vandaag met de meiden weer heerlijk wezen ontbijten in de Chill Out bar. Zij gaan over 2 dagen al terug naar huis, dus kreeg ik van AnneMarie haar citronella voor op mijn kleding en tijgerbalsem voor op mijn muggenbulten.
Daarna alweer gedag gezegd tegen ze. De eerste de beste tuk tuk driver wilde een hoop geld voor het ritje naar het busstation. De tuk tuk iets verderop wilde nog meer, maar we hebben ‘onze’ prijs gekregen. Afgezet bij een busstation, bleek er geen bus naar Kollam te gaan. Wij een paar honderd meter naar het andere busstation gelopen in de hitte. Het zweet droop van ons af, zo heet was het. Daar bleek er geen bus naar Kollam te gaan, dus zijn we maar weer naar Kallabalam gegaan, om daar de bus naar Kollam te pakken. Daar hebben we ruim een half uur rondgelopen om een hotel te vinden. Eenmaal terug bij de eerste; was hij vol. Toen een andere goedkopere gevonden en onze kleren onder de ventilator te drogen gehangen om vervolgens snel naar de haven te lopen voor een backwater tour. Maar we waren 75 minuten te laat… Balen… Maarja, morgen dan maar. We hebben toen tot het donker werd aan de waterkant gezeten.
En tot slot weer een echt Indisch restaurantje opgezocht. We kregen iets wat we niet wilden. Ze waren niet aardig en berekenden ons meer dan we eigenlijk moesten betalen. Toen zijn we naar een ander restaurantje gegaan om Biryani (rijst met kruiden) te bestellen, maar ook daar hadden ze het niet. Dus we moesten wel aan de gefrituurde banaan en andere vette hap. Jammer…
De kamer die we hebben is trouwens weer goedkoop natuurlijk. Maar we begrijpen maar niet waarom het altijd zo vies is. De gordijnen waren wit… Nu zijn ze grijs met vieze vlekken. Ook de muren zijn ranzig. Waarom niet even de boel wassen/schoonmaken?
Net als de toiletten in de restaurantjes? Soms is er niet eens een kraan. Hoe maken zij hun billen schoon? En waar laten wij het toiletpapier? Ach, maakt niet uit, gooi maar ergens neer, tis toch al ranzig… Bah. Maar gelukkig zijn het Aziatische toiletten waar je op je hurken moet. Ik zou er niet aan moeten denken om op een Westers toilet te moeten zitten. Daar boven hangen is voor mij met mijn korte benen namelijk erg lastig… Sorry voor de details… Maar ik kan je vertellen dat ik aardig wat details van de wc voor je achter gehouden heb!

117. Maandag 10 december 2012 (Kollam)
Vandaag hebben we zo’n 330 foto’s genomen, maar na vanavond hebben we er nog 51 over (even wat foto’s weggegooid).
Het was een mooie dag die begon met een boottrip van zo’n 2 uur door de super rustige backwaters. Zoveel beter dan de Mekong in Vietnam. We zaten met z’n 10en in de houten boot met 1 man aan het ‘stuur’ die met een bamboestok de boot voortbewoog.
Daarna hebben we met een Ier die we ontmoet hebben op de boot geluncht. Malai Kofta; heerlijk.
Daarna zijn we doorgelopen naar het strand waar we zo lang hebben gezeten dat we ook zonsondergang hebben gekeken met wat Indiërs die af en toe om ons heen bleven hangen.  
Op de terugweg een nieuwe tas gekocht, want het hengsel was afgebroken. Nog wat kerstomen en kerststerren gezien en weer heerlijk gegeten in hetzelfde restaurantje.

118. Dinsdag 11 december 2012 (Kollam naar Amrithapuri ‘Ashram van Amma)
Gelukkig hebben we gisteren besloten toch deze boot naar Amrithapuri te nemen. Ik zat naast Jessica (Nederlands) en Myles naast een Duitse. Het was weer super mooi over het kanaal tussen al die palmbomen. Na 2,5 uur zijn we gestopt voor lunch en hebben heerlijk gegeten.
Na een half uurtje waren we bij de Ashram (van Amma) Matha Amrith aangekomen. We (6 mensen van de boot stapten hier uit) werden meteen ontvangen door een vrouw die hier al 12 jaar woont. Ze was erg klef en erg overdreven blij, vriendelijk en zorgzaam. We kregen er de kriebels van. Ze nam ons mee naar de lunchzaal waar Amma (the mother, the guru) was. We ‘moesten’ van haar eten, want het eten was gezegend door Amma. Na onze grote lunch, hebben we met moeite deze lunch naar binnen gewerkt. Daarna mochten we van haar een knuffel ontvangen. Mensen staan hier dagelijks uren voor in de rij. Wij vonden de mensen hier niet erg aardig. Ze duwen je de richting op waar je heen moet en willen alles snel, snel, snel.
Wij kregen een heel raar gevoel van hier. Begon en Jessica bleef en wij gingen weg toen ze gingen ‘chanten’. Myles ging hardlopen en ik ben door het dorp aan het strand gelopen. Eigenlijk maar 1 straatje. Daar is een bewoner voor mij zijn boom in geklommen om een kokosnoot te plukken en hem door mij op te laten drinken en eten.
Om 5 uur hadden we een rondleiding. We waren toch wel heel benieuwd naar hoe zo’n Ashram werkt. Amma doet veel schenkingen aan gebieden getroffen door o.a. natuurrampen. Die vrouw is er goed bezig. Maar er zijn mensen hier die haar aanbidden alsof ze een God is. Het lijkt hier wel een sekte. Veel mensen lopen hier in het wit. Mensen staren dwars door je heen. Tijdens het ‘chanten’ gaan sommigen helemaal uit hun dak, alsof ze bij een Amerikaanse sekte aangesloten zitten ofzo. De Indische mensen hier zijn vrij rustig en normaal. Maar de vele Westerse (66% van iedereen hier) dragen witte kleding en zijn helemaal in zichzelf gekeerd, OF juist heel erg op ons gesteld; overdreven aardig, heel rustig en langzaam praten en over je arm wrijven. Overal hebben ze stickers van Amma geplakt; stopcontact,deur, spiegel, lichtknopje, lift etc.
Nee… toen de rondleiding over was, zijn we in het donker naar het strand gelopen (50 meter verderop) en hebben even rustig deze invloeden op ons laten inwerken en er een goed gesprek over gehad. Maar, wat wij eigenlijk al wisten, WIJ HOREN HIER NIET THUIS! We hebben het diner overgeslagen en zijn op tijd naar bed gegaan. Oh ja, wij slapen samen op een kamer. Maar dat mag alleen als je een stelletje bent. Nou, voor vandaag dan maar even wel! Myles wil absoluut niet met die andere mannen op een kamer! En ik was ook wel blij dat we daar ook weer even konden nakletsen over de dag. We raken er niet over uigepraat… Je had het moeten meemaken hier.

119. Woensdag 12 december 2012 (Amrithapuri ‘Ashram van Amma’ naar Alleppey)
Om 6 uur had ik nog geen zin om hard te lopen. Ik was nog moe en ik vind het zo’n gedoe om in mijn wijde zwarte broek met wijd shirt te gaan lopen. Die kleding zit niet lekker met hardlopen en ik moet ze morgen ook weer aan. Dus ben ik blijven liggen. Omdat wij maar 1 dag blijven, hoeven wij niet mee te doen aan het schoonmaken, vuilnis sorteren, afwassen etc. Dus konden we andere dingen doen zoals Yoga. Nouja, ik wel, maar Myles niet. Er was namelijk geen mannen yoga vandaag. Om 7.30 ging ik wel naar yoga. Was wel ff lekker, maar tijdens de yoga werd er voor mij te veel nadruk gelegd op de ‘geweldige holy Amma’ en dat ze haar eren, voor haar bidden etc. Dit ging mij een beetje te ver als nuchtere Nederlander. Daarna ben ik gaan zwemmen. Van 10.15 tot 11.15 mochten de vrouwen zwemmen met een jurk aan. Het was een heerlijk zwembad met chloor, maar niet zo groot. Even lekker schoon gespoeld na het douchen met het bruine water dat wij in de kamer hebben. Het laatste half uur kwam Jessica ook nog even. Daarna hebben wij Indiaas gegeten voordat we weer met de boot verder gingen. We waren blij dat we weg gingen uit de Ahram. Ik had nooit verwacht dat het zo’n verschrikkelijk gevoel zou kunnen geven. Het zou toch rust moeten geven??? De boottrip duurde 5 uur en was weer mooi. Ik kon eindelijk weer eens met mijn e-book (het echte boek was gestolen in Vietnam) verder. Omdat er veel Westerse mensen op de boot zaten, kon ik mijn laptop wel tevoorschijn halen. Dat kan niet in de bussen hier. Daar is het trouwens ook te vies en zanderig voor.
Om 18.30 kwamen we aan in Alleppey en zijn we als enige toeristen naar een hotel gelopen. Het was wel 5 minuten lopen… Hahaha. Maar het is wel lastig om al die tuk tuks van je af te schudden hoor…
We hebben in een toeristenbureautje geïnformeerd over wat er te doen is hier, maar het zijn alleen maar boottripjes en kanoën. Boottripjes zijn veel duurder dan die wij hadden in Kollam en we hoorden dan kanoën hier niet de moeite waard is. Dus, morgen weer op pad!
Tijdens het diner heb ik het water van de tafel gedronken. Nou, dat heb ik geweten toen we net ff in een internetcafé zaten… Ik moest rennend naar het hotel… J

120. Donderdag 13 december 2012 (Alleppey naar Munnar)
Lekker vroeg opgestaan om op tijd de bus naar Kochi te pakken. Nouja, eigenlijk naar Ernakulam. Die rit duurde 1,5 uur. Daarna hadden we meteen de bus naar Munnar. Die rit duurde 5 uur en ging door palmbossen, bamboebossen, dwars door theeplantages, door de bergen, langs watervallen. Het was echt super mooi.