Heerlijk om terug te zijn in India (28 november Bangkok tot 2 december Pondicherry)

80 Roepies = 1 euro

105. Woensdag 28 november 2012 (Bangkok, Thailand)
Vroeg opgestaan om nog maar ons geld op te maken waar we gisteren geen tijd voor hadden en om 7.30 de taxi (zoon van de eigenaar van het guesthouse). Natuurlijk was die te laat en natuurlijk duurde het langer dan gepland. Maar.. we waren op tijd op het vliegveld en hadden een goede vlucht naar Bangkok.
Eenmaal aangekomen hebben we heerlijk bij de Mac gegeten. Daarna was ik heerlijk op het balkon mijn verslag aan het schrijven, tot de regen losbarstte…
Toen Myles aan het slapen was, heb ik even rondgekeken op de Khao San Road. Daarna hebben we samen rondgelopen en kwam hij een kennis uit Australië tegen. We hadden wel internet in het hotel, maar geen stopcontacten… Voor het opladen van onze spullen, moesten we extra betalen…
Nadat we een drankje hadden gedaan, gingen we naar bed. Gelukkig was ik zo moe, dat ik met mijn oordoppen in toch in slaap kon vallen. We zitten namelijk direct aan de Khao San Road, tussen 2 cafés. We konden net zo goed een disco in onze kamer beginnen…

106. Donderdag 29 november 2012 (Bangkok)
Vandaag eerst naar de kapper geweest, want wat ik ook met mijn haar deed, het zag er niet uit met die zwarte streep. Terwijl Myles zijn haar geknipt werd, werd mijn pluk gekleurd. Maar ik zag geen verschil, dus ik begon alweer te mopperen. Geduld zeiden ze…. Hoe laat moet je hier weg? Tja, dat zeiden ze in Vietnam ook. Maar uiteindelijk na twee keer kleuren, was ik weer blond! Ietsje blonder dan eerst, maar dat vond ik niet erg. Ze wilde het zelfs weer wat donkerder voor mij maken. Daarna is mijn haar heerlijk gewassen met kleine hoofdmassage erbij. Als laatst heeft ze mijn haar stijl geföhnd voor de verandering. Jo weer happy!
Myes had ondertussen al de lonely planet van India gekocht. En terwijl ik op hem aan het wachten was, heb ik een drie kwart broek voor in India gekocht.
We hebben nog wat meer geshopt, maar het is hier aardig duur geworden op de Khao San Road.
Voor de muggenbeten heb ik weer wat nieuws: 400gr vitamine B1 per dag. Ik ben benieuwd, want nog steeds weten de muggen mij ook hier te vinden.
Ik heb nog een ijskoffie in de Mac besteld om even van internet en de stroom gebruik te maken, maar op een of andere manier kreeg ik geen verbinding met internet.
Best jammer dat we hier weer weg moeten, want je kan hier zo lekker eten  van de straat! We hebben voor op het vliegveld een lekkere pannenkoek banaan gehaald en Phad Thai.
We besloten dat alleen al op te eten in de taxi, want we kwamen van de ene in de andere file. Zelfs Myles was even bang dat we het vliegtuig zouden missen.
Maar dankzij onze taxichauffeur, die de file uit reed,tegen de richting in ging, waren we om 18.45 op het vliegveld en konden we om 19.15 boarden. We waren de laatste in de bus, maar de aller eerste in het vliegtuig J
Goede vlucht gehad en nog wat reistips gekregen van de Indische vrouw naast mij.
We kwamen rond een uur of 22.00 uur aan op het vliegveld van Chennai (het verschil met Nederland is nog maar 4,5 uur). Ik ging pinnen, maar er kwam geen geld uit het pinautomaat. De bank was ook dicht… Dus afwachten of het geld van mijn rekening is afgeschreven of niet… Gelukkig zijn we met z’n tweeën, dus heeft Myles maar wat geld gepind.
We zijn in een geweldig mooie, voornamelijk oude, Ambassador gestapt (Taxi) die ons in 45 minuten naar het centrum heeft gebracht, waar we een simpel hotelletje zijn binnen gestapt. Net op tijd, want ze gingen sluiten.

107. Vrijdag 30 november 2012 (Chennai/Madras, India)
Koeien op de weg, geiten op de weg, rotzooi op de weg, druk  op de weg, overvolle oude bussen zonder deuren en ramen (alles is open), vele gekleurde sari’s … Ja, we zijn in INDIA!
Het is toch weer even wennen aan bovenstaande met als extra: mannen die op de stoep liggen te slapen, de bedelaars, apen op de straat, mensen op hun blote voeten, het links rijden, het toeteren, mannen die hand in hand lopen of elkaar omarmen, het heen en weer bewegen van hun hoofd, mannen met snorren en de donkere huidskleur. Maar ze zijn zo vriendelijk.
We hadden 24 uur check out, dus konden we vandaag tot 23.00 in ons hotel blijven!
In een internetcafé heb ik mijn bank gebeld; er is geen geld van mijn rekening af gegaan gisteravond!
Ook moest ik de verzekering terugbellen die niet helemaal begrijpt wat er gebeurd is.
Het was een mooie dag voor t strand. Maar dat zal het hier elke dag wel zijn. Zo heet is het. Het is dan ook ongelooflijk dat ze bijna allemaal met hun kleren aan de zee in gaan. De vrouwen met hun mooie sari’s gaan tot enkeldiepte, de mannen gaan koppie onder. Soms in hun korte broek, soms in hun soort van rok en soms gewoon met spijkerbroek en al. En de rest (een heeeeeleboel mensen) die niet gaan zwemmen, zitten met al hun kleren aan op het strand. We hebben het even tot ons moeten laten doordringen al zittend op t strand met zo nu en dan een bedelaar (oud, jong, moeder met baby/kind) die minuten naast je blijft staan. We hebben maar een stel westerse mensen gezien.
Myles keek zijn ogen uit van de koeien, geiten, apen, kippen etc op de weg.
Op de terugweg hebben we een verse vis met onze handen gegeten (wel uit de frituur!) en een bakje fruit!
Rond een uur of 16.00 besloten we maar eens een bus te pakken naar Mammallapuram. Bij de bushalte werden we omringd door kinderen die wilden weten hoe duur mijn horlogehanger was, Myles zijn vullingen etc. Ze wilden ook onze armen aanraken.
We stonden daar ook best lang, omdat de eerste bus vol (echt VOL) zat, de tweede mochten we ook niet in, dus de derde bus konden we eindelijk nemen (voor 8 Rp pp). Ongelooflijk dat mensen tegelijk eruit en erin willen. We hadden niet verwacht dat wij in deze bus zouden passen, want toen hij aankwam, hingen er zelfs mensen uit de deur. Iedereen was weer erg behulpzaam, behalve een vrouw die mij maar bleef wegduwen, haar vingers over mijn hand streelde etc. Erg vervelend. Maar gelukkig werd ik ‘gecommandeerd’ te zitten toen er een plaats vrij kwam (terwijl er nog veel meer andere mensen in het middenpad stonden).
Bij het busstation, een grote zandvlakte met bussen, hebben we wat rijst gegeten en met wat hulp de goede bus gevonden. Voordat hij vertrok kwamen er tientallen verkopers de bus binnen: ananas, aardappeltjes, popcorn, koekjes, bananen en bedelaars. Deze bus ging niet rechtstreeks naar Mammallapuram, maar stopte in Kavolam. Daar hadden we de bus net gemist, maar na een kwartier was er een vrouw die ons meenam naar een minibus en ons voorin zette inclusief onze tassen (voor 20Rp pp). Dus met onze voeten op het dashboard 20 minuten op weg naar Mammallapuram. Daar hebben we een kamer voor de helft weten af te dingen (300Rp). Terwijl we aan onze eerste overheerlijke Indische curry zaten, kwam de stroom weer terug.

108. Zaterdag 1 december 2012 (Madras naar Mammallapuram)
Omdat ik werd lekgestoken door de muggen ondanks ik deet op had, heb ik midden in de nacht een soort van anit-muggen wierrook aangestoken. Dat werkte!
Op stroom hier kun je niet rekenen. Die valt regenmatig weg.
Voor lunch weer een heerlijke Indische curry gegeten, voordat we een rondje gingen lopen. Het was ongelooflijk heet vandaag. We zijn naar een park geweest, waar tempels uit steen waren gehakt. Erg mooi. We zijn nog met een beeldhouwer meegelopen, waar we onder het genot van chai (Indische thee) zijn werk hebben bekeken.
Daarna nog even naar het strand geweest. Jammer dat we niet lekker onze kleren kunnen uittrekken en in het water kunnen springen… We hebben dus braaf op het strand gezeten en nog even gekletst met de jongen die kettingen verkoopt.
We dachten die avond te eten in een restaurant met internet, maar er was geen internet. Het zal dus lastig zijn de verhalen en foto’s on line te krijgen.

109. Zondag 2 december 2012 (Mammallapuram)
We zouden vandaag naar Moonrakers gaan voor het Indische ontbijt, maar dat hadden ze niet. Gisteravond wilden we daar gaan eten, omdat er WIFi is, maar ook dat hadden ze toen niet. We zijn dus maar terug gegaan naar ons Chiva restaurantje waar we een heerlijke bak fruit met yoghurt hebben gegeten. Maar ook hier gooien ze er zo weinig muesli in, dat we ook nog maar een heerlijke masala omelet hebben besteld (het was ondertussen al 11 uur).
Ons hotel deed moeilijk over de tassen daar laten, dus besloten we meteen weg te gaan. Veel mensen hielpen ons de weg naar het busstation te vinden. Alleen een tuk tuk chauffeur zei dat het ver weg was… Maar wij gaan liever lopen. Mensen stoppen zelfs onderweg om te zeggen dat we hier links moeten, of niet bij de bushalte moeten wachten, maar op de hoek.
De eerste bus hebben we laten gaan, omdat die overvol zat en omdat ik op een super schone wc aan het plassen was (niet dus…..), de tweede bus werd aangehouden door iemand die ons geholpen had en daar konden we nog net in. Iedereen in de bus wees weer naar voren??? Nu weten we dat we onze tassen voorin de bus moeten leggen. Deze bus zat ook overvol. Zo overvol; je kan het je niet voorstellen. Omdat de busreis voor ons 2 uur duurde en voor anderen ook best lang, zat iedereen in het gangpad op de grond, of hing half uit de bus. Van krap in het gangpad, een plekje bij het trappetje bij de deur (lees: gat, want er is geen deur), tot een plekje op een stoel voorin de bus.
Aangekomen in Pondicherry wilde de eerste tuktuk 240 RP hebben, de tweede 120 etc. We besloten weer te lopen. Maar gelukkig was er eentje die ons voor 50 naar het strand wilde brengen, want het was toch minimaal 2,5 km lopen. Daar waren de guesthouses weer duurder dan in Chennai en Mammallapuram, maar uiteindelijk heeft Myles een goedkopere gevonden.
We wilden even lekker wat eten, maar we vonden alleen restaurantjes die pas om 18.00 open gingen. Dus hebben we aan het strand (je kon niet de zee in, want er lagen allemaal rotsen waar de wilde golven flink tegenaan botsten) samosa en gefrituurde banaan gegeten. Toch wel spannend hoor, om eten van de straat te eten…
Op de nachtmarkt konden we ook geen eten vinden. Maar na een tijd lopen, vonden we een restaurantje.
Daarna ben ik na een koude douche om 20.00 in slaap gevallen.